Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wątroba (gr. ἧπαρ, łac. hepar) – wielofunkcyjny gruczoł obecny u wszystkich kręgowców, a także u niektórych innych zwierząt. Stanowi część układu pokarmowego położoną wewnątrzotrzewnowo. U większości zwierząt dzieli się na dwa płaty. U człowieka jej masa wynosi 1,5–1,7 kg u mężczyzn i 1,3–1,5 kg u kobiet. Masa przyżyciowa jest o 500–800 g wyższa, ze względu na zawartą w niej krew. U świń wątroba osiąga masę 1,2–2 kg, natomiast u koni i bydła domowego 4,5–5,5 kg[1]. Kolor wątroby wykazuje zmienność gatunkową[1], na jej barwę wpływa wiele czynników (np. wiek osobnika, skład jego pokarmu, stan odżywienia)[2].
| iecur | |
 Wątroba owcy: (1) prawy płat, (2) lewy płat, (3) płat ogoniasty, (4) płat czworoboczny, (5) tętnica wątrobowa i żyła wrotna, (6) wątrobowe węzły chłonne, (7) pęcherzyk żółciowy | |
| Tętnice |
tętnica wątrobowa właściwa i jej gałęzie prawa i lewa, tętnica pęcherzykowa (od prawej gałęzi) |
|---|---|
| Żyły | |
| Nerwy |
splot wątrobowy (splot międzyzrazikowy) |
| Układ limfatyczny |
węzły wątrobowe |
U ludzi wątroba znajduje się pod przeponą, w większości w prawym podżebrzu. Zajmuje również górne części nadbrzusza i lewego podżebrza, sięgając aż do linii sutkowej. U osoby dorosłej niepowiększona wątroba jest w całości przykryta prawym łukiem żebrowym, jednak u dzieci może wystawać, a u noworodków zajmuje dużą część jamy brzusznej. Od góry i z przodu wątroba graniczy z przeponą, zaś z dołu oraz z tyłu – z jelitami, a także żołądkiem.
W budowie anatomicznej wątroby wyróżnia się dwie powierzchnie:
Według tradycyjnego podziału wątroba dzieli się na 4 płaty, które wykazują zmienność gatunkową:
Podział wątroby na 4 płaty nie odpowiada jednak jej rzeczywistej anatomii, która posiada budowę segmentarną. Składa się ona bowiem z 2 płatów i 8 segmentów, pomiędzy którymi granicą nie jest jednak więzadło sierpowate, ale linia przebiegająca od pęcherzyka żółciowego do żyły głównej dolnej (linia Cantliego). Rzeczywista granica między lewym i prawym płatem przebiega na prawo od więzadła sierpowatego. Każdy płat składa się z czterech segmentów. Podstawą segmentarnego podziału wątroby jest przebieg rozgałęzień żyły wrotnej, którym towarzyszą gałęzie tętnicy wątrobowej właściwej i przewodów żółciowych (przebiegają one przez wnękę wątroby, zwaną także wrotami wątroby). Następnie, wnikając do wnętrza narządu, dzielą się kolejno na: tętnicę wątrobową międzypłacikową, żyłę wątrobową międzypłacikową oraz przewód żółciowy międzypłacikowy. Te trzy przewody, określane jako triada wątrobowa, znajdują się natomiast w międzypłacikowej tkance łącznej. Wnikając do płacika, dzielą się na tętnicę wątrobową śródpłacikową, żyłę wątrobową śródpłacikową oraz przewód żółciowy śródpłacikowy. Segmentem jest część miąższu wątroby zawierająca określoną gałąź żyły wrotnej, tętnicy wątrobowej i przewodu żółciowego. Segmenty i płaty wątroby oddzielone są od siebie przegrodami łącznotkankowymi. Segmentarne i płatowe układy naczyń i przewodów żółciowych nie wykazują wzajemnych połączeń (poza gałęziami żył wątrobowych). Podstawową jednostką anatomiczną wątroby jest zrazik (znajduje się pomiędzy trzema żyłami środkowymi), zaś czynnościową – gronko (znajduje się pomiędzy dwoma zrazikami). Zrazik powstaje poprzez wnikanie do wnętrza wątroby tkanki łącznej luźnej (wiotkiej), z której zbudowana jest torebka wątroby, otaczająca narząd.
W wątrobie można wyróżnić łącznotkankowy zrąb oraz miąższ, które tworzą podstawowe jednostki strukturalno-czynnościowe wątroby (hepatocyty)[3]. Układają się one w blaszki (płytki, beleczki) wątrobowe, oplecione naczyniami krwionośnymi i przewodami żółciowymi śródpłacikowymi. Beleczki odchodzą promieniście od żyły centralnej.
Krew do wątroby doprowadzana jest za poprzez dwa naczynia krwionośne[3]:
Krew żylna i tętnicza mieszają się w naczyniu włosowatym[4], a następnie odprowadzane one są trzema żyłami wątrobowymi poprzez żyłę główną dolną do prawego przedsionka serca.
Nerwy wątroby pochodzą z układu współczulnego i włókien przywspółczulnych nerwu błędnego. Do błony surowiczej wątroby dochodzą gałązki czuciowe prawego nerwu przeponowego.
Wątroba człowieka syntetyzuje, magazynuje oraz wydziela wiele różnych substancji, m.in.:
Oprócz powyżej wymienionych, wątroba pełni również wiele funkcji metabolicznych oraz detoksykacyjnych, m.in.:
.jpg)
Wątroba, ze względu na pełnione w organizmie funkcje, jest stale narażona na różnego typu uszkodzenia, spowodowane m.in.: zatruciami, alkoholem, pasożytami (np. motylica wątrobowa), czy też infekcjami wirusowymi (np. WZW typu A, B, C, cytomegalia) i bakteryjnymi. Istnieją też pewne wrodzone zaburzenia wątroby (np. zespół Gilberta, niedrożności wewnątrzwątrobowe, hemochromatoza). Te i inne problemy z prowadzą do różnych rodzajów komplikacji: niewydolności wątroby, marskości wątroby, raka, pourazowych ropni albo żółtaczki. Choroby wątroby są jednymi z najczęstszych schorzeń i stanowią poważny problem społeczny. Większość osób ze schorzeniami wątroby nie jest w ogóle świadoma choroby, aż do bardzo zaawansowanego stadium.
Jednakże wątroba ma duże zdolności regeneracyjne. Obecnie przeprowadza się zabiegi polegające na usunięciu jednego z płatów wątroby (jako materiału do przeszczepu bądź z przyczyn leczniczych). Usunięty płat zostaje zregenerowany. Jednak zbyt duże i powtarzające się uszkodzenia (przyczyną mogą być substancje hepatotoksyczne lub wirusy) prowadzą do zaburzeń w regeneracji, w wyniku czego zostaje zniszczona architektura narządu, zwłóknienie tkanki, a co za tym idzie – dochodzi do utraty funkcji (marskość wątroby).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
