Urodził się 21 marca 1858^[1]. Syn Ludwika (1832-1892) i Barbary z domu Łaskiej (1820-1862)^[2]. Został lekarzem ze stopniem doktora^[3]. Działał na rzecz wychowania fizycznego^[3]. Przed 1914 organizował ogrody Raua w Warszawie^[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został referentem wychowania fizycznego w Ministerstwie Zdrowia, a potem w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego^[3]. W marcu 1919 zainicjował powołanie I Półrocznego Kursu Wychowania Fizycznego, które po kilku latach w 1924 przekształcono w Państwowy Insytut Wychowania Fizycznego o dwuletnim czasookresie studiów, a dr Zawadzki został mianowany dyrektorem^[4]. Od początku PIWF mieścił się na Agrykoli, w 1928 w Ogrodzie Saskim, w 1929 siedziba miała zostać przeniesiona do gmachu na Bielanach, Instytut miał być przemianowany na Centralny (przy czym nadal pozostać placówką państwową)^[4].

Autor wielu artykułów w dziedziny, której był oddany^[3]. Był członkiem komitetu redakcyjnego dwutygodnika „Zdrowie” (organ Warszawskiego Towarzystwa Higienicznego)^[3]. Należał do Stowarzyszenia Lekarzy Polskich^[5].

Był żonaty z Elodią z domu (zm. 1911)^[6]. Zmarł 1 lutego 1931^[3]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[1].

Władysław Zawadzki
dr Władysław Zawadzki (ok. 1928)
Data urodzenia	21 marca 1858
Data śmierci	1 lutego 1931
Zawód, zajęcie	lekarz

Życiorys

Przypisy