Włodzimierz Kalicki

Z wykształcenia inżynier cybernetyk, ukończył studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej.

Pierwsze artykuły pisał w latach 70. w prasie studenckiej: w wydawanym na Politechnice Wrocławskiej miesięczniku „Sigma”; w latach 1978–1981 reporter tygodnika „Kultura”. W stanie wojennym współpracował z prasą podziemną i katolicką. Od powstania „Gazety Wyborczej” w 1989 jest jej dziennikarzem.

Podziemne Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich przyznało mu w 1984 Nagrodę im. Jerzego Zieleńskiego^{[potrzebny przypis]}. W 1997 r. otrzymał Polsko-Niemiecką Nagrodę Dziennikarską za cykl artykułów o pojednaniu polsko-niemieckim^[1]. (m.in. o mniejszości niemieckiej w Polsce, o sporach po 1945 roku o przebieg granicy polsko-niemieckiej i o Bibliotekę Pruską). W 1998 otrzymał nagrodę „Polski Pulitzer 1998” w kategorii „reportaż” za cykl reportaży z Chin. W 2000 r. otrzymał Nagrodę im. Dariusza Fikusa za cykl artykułów w „Gazecie Wyborczej”, które przyczyniły się w 1999 do odzyskania starodruków ukradzionych z Biblioteki Jagiellońskiej (w 2001 został członkiem kapituły tej nagrody). W 2000 otrzymał nagrodę Grand Press w kategorii „dziennikarstwo śledcze” za ten sam cykl artykułów^[2]. Laureat Nagrody im. Barbary Łopieńskiej za najlepszy wywiad prasowy roku (2008)^[3]. Jego książka o Chinach W domu smoka otrzymała w 1999 nagrodę Warszawskiej Premiery Literackiej. Włodzimierz Kalicki laureatem nagrody CEI SEEMO Award 2011 w dziedzinie dziennikarstwa śledczego^[4]

Włodzimierz Kalicki

Życiorys

Publikacje

Przypisy

Wikiwand - on