Wadym Dobyża

Wadym Dmytrowycz Dobyża, ukr. Вадим Дмитрович Добижа, ros. Вадим Дмитриевич Добижа, Wadim Dmitrijewicz Dobiża (ur. 26 lutego 1941 w miasteczku wojskowym Sarabuz k. Hwardijśke, obwód krymski, Ukraińska SRR, zm. 29 stycznia 2023 w Sillamäe^[1]) – ukraiński piłkarz, trener piłkarski.

Wadym Dobyża

Вадим Добижа

Pełne imię i nazwisko	Wadym Dmytrowycz Dobyża
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1941 Sarabuz
Data i miejsce śmierci	29 stycznia 2023 Sillamäe
Kariera juniorska
Lata Klub 195?–195? Trudowi Rezerwy Woroszyłowgrad
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 195?–1959 Trudowi Rezerwy Woroszyłowgrad 0 (0) 1960 Budiwelnyk Zaporoże ? (?) 1961 Dinamo Leningrad ? (?) 196?–196? Admirałtiejec Leningrad ? (?) 1965–196? SKA Leningrad ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1968–1970 SDJuSzOR Zoria Woroszyłowgrad 1971 Szachtar Kadijewka (asystent) 1971 Chimik Siewierodonieck (asystent) 1980–1981 Zoria Woroszyłowgrad 1985–1988 Zoria Woroszyłowgrad 1991 Chimik Siewierodonieck 1998 Zoria Ługańsk 1998–2000 Zoria Ługańsk 2001–2002 Zoria Ługańsk (asystent) 2002 Wołga Twer 2005 Torpedo-RG Moskwa 2006–2009 Sillamäe Kalev 2010 Sillamäe Kalev II 2010 Kohtla-Järve FC Lootus 2011–2012 Sillamäe Kalev II 2013–2014 Sillamäe Kalev (asystent) 2014 Sillamäe Kalev 2014–2017 Sillamäe Kalev U-17 2017 Sillamäe Kalev
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek klubu Trudowi Rezerwy Woroszyłowgrad, w barwach którego rozpoczął karierę piłkarską, jednak występował tylko w składzie rezerw, dlatego w 1960 przeszedł do Budiwelnyka Zaporoże. W 1961 został zaproszony do Dinama Leningrad. Jako gracz leningradzkiej drużyny w meczu o Puchar ZSRR w Kaliningradzie doznał ciężkiej kontuzji nogi - całkowite zerwanie mięśni. Przez sześć miesięcy był leczony w Fontance. W tym czasie studiował w Instytucie Kultury Fizycznej i Sportu. Wkrótce zrozumiał, że nie będzie mógł kontynuować zawodowej kariery piłkarskiej. Aby zarobić na życie grał w zespołach Admirałtiejec Leningrad, Bolszewik Leningrad i innych.

W 1965 roku został powołany do służby wojskowej, podczas której bronił barw SKA Leningrad, który występował w mistrzostwach strefy Rosyjskiej FSRR (analog drugiej ligi). Po demobilizacji wrócił na studia.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej oraz Instytutu Kultury Fizycznej w Leningradzie został zaproszony przez trenera Giermana Zonina do Szkoły Piłkarskiej Zoria Woroszyłowgrad w 1968 roku. Od 1971 pomagał trenować najpierw Szachtar Kadijewka, a potem Chimik Siewierodonieck. Razem z Lwem Jaszynym prowadził juniorską reprezentację ZSRR. Czterokrotnie pracował z klubem Zoria Ługańsk w 1980–1981, 1985–1988, 1998 i w 1998–2000. W przerwach pracował w Internacie Sportowym w Ługańsku. Również trenował rosyjskie kluby Wołga Twer i Torpedo-RG Moskwa. W kwietniu 2006 objął stanowisko głównego trenera estońskiego Sillamäe Kalev, który wtedy występował w 2 lidze. Pod kierownictwem nowego trenera klub najpierw awansował do 1 ligi, a w 2008 do Meistriliigi^[2]. W 2009 przeniósł się na stanowisko głównego trenera drugiej drużyny, w której występowali młodzi piłkarze. Właśnie szkolenie młodych talentów wyróżniało pracę trenera. Od początku 2013 pomagał trenować główną drużynę.

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy trenerskie

• wicemistrz Estonii: 2009

Odznaczenia

• Order Czerwonego Sztandaru Pracy: 1978
• tytuł Zasłużonego Trenera Ukraińskiej SRR: 1979