Watersztag

Watersztag – lina olinowania stałego, stosowana do stabilizacji bukszprytu w płaszczyźnie symetrii żaglowca, przeciwdziałająca siłom ciągnącym bukszpryt do góry, a przenoszonym przez sztagi, które napinane są pracującymi na nich żaglami (przednimi sztakslami). Na jednostkach średnich i dużych watersztag występuje jako metalowy łańcuch. Watersztag w postaci łańcucha ma tę dodatkową zaletę, że działa tylko w jedną stronę (bo nie ma sprężystości), co jest szczególnie istotne przy dużych zmianach przenoszonych sił.

Schemat olinowania stałego bukszprytu

Watersztagi, waterbaksztagi i delfiniak na żaglowcu Stad Amsterdam

Watersztag biegnie od noku bukszprytu do dziobnicy. Może być również więcej watersztagów, mocowane są one wtedy do różnych elementów bukszprytu – w miejscach mocowania poszczególnych sztagów, lub miejscach łączenia kolejnych drzewc w bukszprycie wieloczęściowym.

W celu zapewnienia wydajniejszego działania watersztagu na bukszpryt, może być on rozpinany rozpórką zwaną delfiniakiem. W przypadku kilku watersztagów, mogą one być rozpinane tym samym delfiniakiem, lub np. dwoma.

Zobacz też

• omasztowanie
• ożaglowanie

Bibliografia

• JarosławJ. Głębicki JarosławJ., Słownik żeglarski z terminologią angielską, Otwock: Petit, 1994, s. 11, ISBN 83-902416-0-9, OCLC 749352344.
• Jerzy W. Dziewulski: Wiadomości o jachtach żaglowych. Warszawa: Alma-Press, 2008, s. 372. ISBN 978-83-7020-358-0.