Wiaczasłau Dubinka

Wiaczasłau Andrejewicz Dubinka (biał. Вячаслаў Андрэевіч Дубінка, ros. Вячеслав Андреевич Дубинко, Wiaczesław Andriejewicz Dubinko; ur. 1942 w Słucku, zm. 10 sierpnia 2010) – białoruski fotografik, pisarz i artysta ludowy.

Wiaczasłau Dubinka

Data i miejsce urodzenia	1942 Słuck
Data śmierci	10 sierpnia 2010
Narodowość	białoruska
Dziedzina sztuki	fotografika, literatura, sztuka ludowa
Ważne dzieła
Papłacz la rodnaje kryniczki Nia płacz, dusza maja Oj, zialony duboczak Braty światoj noczy Raźwitalnaja pieśnia

Życiorys

Urodził się w 1942 roku, w okupowanym przez III Rzeszę Słucku, w ówczesnym Generalnym Okręgu Białorusi należącym do Komisariatu Rzeszy Wschód. W swojej twórczości literackiej posługiwał się pochodzącym z rodzinnych stron, soczystym, pełnym humoru językiem białoruskim. Najważniejszymi jego utworami były książki: Papłacz la rodnaje kryniczki, Nia płacz, dusza maja, Oj, zialony duboczak (1983), Braty światoj noczy (1986), Raźwitalnaja pieśnia (1989), a także liczne opowiadania publikowane na łamach czasopism. W wieku 23 lat zaczął zajmować się fotografią artystyczną. Był w tej dziedzinie samoukiem, jednak szybko stał się jednym z najbardziej znanych fotografików na Białorusi. Regularnie robił zdjęcia na akcjach społeczności demokratycznej. Współpracował z innym białoruskim fotografikiem, Hieorgijem Lichtarowiczem. Wynikiem jego pracy były albumy Babrujsk, Niaswiż, Mahilou, Brest, a także bogate archiwum zawierające zdjęcia związane ze współczesną historią Białorusi. Wiaczasłau Dubinka odrodził na Białorusi ludową sztukę wycinanki – obrazów z papieru wycinanego nożyczkami. Wielokrotnie zwyciężał w konkursach międzynarodowych i pozostawił po sobie tysiące obrazów w tej technice. Ozdabiał nimi także wykonywane przez siebie kalendarze, wizytówki, notatniki, pocztówki i inne wybory poligraficzne^[1].