Wieżowiec Miastoprojektu

Wieżowiec Miastoprojektu – pierwszy wysokościowiec wybudowany w Poznaniu (i prawdopodobnie, wraz z gliwickim Biprohutem, w całej Polsce) po II wojnie światowej. Wieżowiec zlokalizowany jest przy Alei Niepodległości 6, na skraju Dzielnicy Cesarskiej, naprzeciw parku Marcinkowskiego.

Wieżowiec Miastoprojektu

Widok wieżowca Miastoprojektu z parku Marcinkowskiego
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Adres	Aleja Niepodległości 6
Styl architektoniczny	socrealizm
Architekt	Stanisław Pogórski, Tadeusz Płończak
Inwestor	Miastoprojekt
Kondygnacje	11
Rozpoczęcie budowy	1949
Ukończenie budowy	1950
Położenie na mapie Poznania Wieżowiec Miastoprojektu
Położenie na mapie Polski Wieżowiec Miastoprojektu
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Wieżowiec Miastoprojektu
52°24′14,530″N 16°55′13,444″E

Historia

Dziesięciokondygnacyjny obiekt powstał w latach 1948–1950, według projektu Stanisława Pogórskiego i Tadeusza Płończaka z poznańskiego Miastoprojektu, które to biuro od 1948 roku odpowiadało za dużą część odbudowy Poznania ze zniszczeń wojennych. Planowany był z myślą o nowej dzielnicy urzędowej, jako jeden z trzech obiektów Urzędu Wojewódzkiego, a służył początkowo agendom Ministerstwa Budownictwa (później przekazano go Poznańskiemu Przedsiębiorstwu Budownictwa Przemysłowego nr 2).

Architektura

Budynek łączy w sobie socrealistyczny detal z modernistyczną wymową całości, będąc istotnym świadkiem przemian architektonicznych w mieście bezpośrednio po II wojnie światowej. Świadczyć miał prawdopodobnie o sile zamachu nowej, socjalistycznej władzy. Charakterystyczne dla budynku są podcienia w parterze, solidne stropy piwnic, cofnięta ostatnia kondygnacja i smukłe lizeny. Nawiązaniem do architektury Dzielnicy Cesarskiej jest nietypowe, rozrzucone rustykowanie na ścianach bocznych.

Obiekt może stanowić przykład hybrydalności architektury okresu wczesnopowojenngo. Nawiązując do wzorów przedwojennego modernizmu i stylu Alberta Speera cechuje się jednak ozdobnością. Silne wertykalne podziały lizenami, wieńczą rzeźby orłów, dodane jakby pośpiesznie, na zapotrzebowanie socrealizmu^[1].