Wiesław Dobrzycki

Wiesław Jan Dobrzycki (ur. 19 sierpnia 1936 w Żelechowie, zm. 21 grudnia 2021^[1][2] w Warszawie^[3]) – polski profesor, latynoamerykanista specjalizujący się w historii stosunków międzynarodowych, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego.

Wiesław Dobrzycki

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1936 Żelechów
Data i miejsce śmierci	21 grudnia 2021 Warszawa
Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia międzynarodowa, międzynarodowe stosunki polityczne, stosunki międzynarodowe
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	luty 1973 Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	lipiec 1982 Uniwersytet Warszawski
Profesura	1991
Polska Akademia Nauk
Status	Członek Prezydium Komitetu Badań Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej PAN (1982–1988)
Profesor
Jednostka	Instytut Stosunków Międzynarodowych UW
Okres zatrudn.	od 1976 do ok. 2005

Życiorys

Syn Leona i Janiny^[3]. Urodził się w rodzinie kupieckiej. Szkołę podstawową i średnią ukończył w Żelechowie. W 1957 ukończył na polonistykę na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Pracę magisterską napisał o recenzjach teatralnych Maurycego Mochnackiego z lat 1826–1830. Po studiach był krytykiem teatralnym, poszerzając spektrum zainteresowań o malarstwo, na którego temat publikował w „Dzienniku Ludowym” czy „Chłopskiej Drodze”. Na przełomie lat 50. i 60. związał się z Towarzystwem Rozwoju Ziem Zachodnich, gdzie zajmował się m.in. problematyką dziejów ludności polskiej na Śląsku w XIX i XX wieku oraz recepcją powstań śląskich w społeczeństwie polskim. Po rozwiązaniu TRZZ w 1970 Dobrzycki przez trzy lata kierował redakcją historii Państwowego Wydawnictwa Wiedza Powszechna. Ujawnił wtedy zainteresowania Ameryką Łacińską.

W 1970 rozpoczął studia doktoranckie w Instytucie Nauk Politycznych UW, które ukończył, broniąc w lutym 1973 rozprawę doktorską Granica zachodnia w polityce polskiej 1944–47 (promotor: Jerzy Tomaszewski). W 1976 Dobrzycki rozpoczął pracę w nowo utworzonym Instytucie Stosunków Międzynarodowych UW, gdzie zaczął się specjalizować w tematyce latynoamerykańskiej. W 1978 wyjechał na 10 miesięcy do Universidad Nacional Autonoma de Mexico. W lipcu 1982 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Myśl polityczna i praktyka Rewolucji Meksykańskiej. W 1990 Dobrzycki został profesorem UW, a rok później otrzymał tytuł naukowy profesora.

Na początku lat 90. przebywał przez 15 miesięcy na Universidad de los Andes w Bogocie, gdzie zafascynował się Simonem Bolívarem. Odbył staże także w Carleton University (1988, 1991–1992) oraz Bibliotece Kongresu (1999).

Wyróżniony m.in. I nagrodą ministra oświaty i wychowania (1974), nagrodami ministra nauki i szkolnictwa wyższego oraz ministra edukacji (1975, 1987, 1997), nagrodą zespołową (1989) oraz indywidualną (1990) PISM, nagrodą rektora UW (1989, 1996, 2000).

Wśród wypromowanych przez Dobrzyckiego doktorów znaleźli się, m.in.: Krzysztof Rómmel (1990), Jarosław Spyra (1994), Agnieszka Bógdał-Brzezińska (2000) i Marcin Gawrycki (2004)^[4].

Grób Wiesława Dobrzyckiego na Cmentarzu Bródnowskim.

Pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 30L-6-5)^[2].

Publikacje

• Historia walk o ziemie zachodnie i północne, Warszawa: Wydawnictwo "Polonia" – Polska Agencja Interpress, 1967.
• Powstania śląskie, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1971.
• Granica zachodnia w polityce polskiej 1944–1947, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.
• Emigracja i Polonia o Polsce i problemie granic 1939–1947, Warszawa 1974.
• Myśl polityczna i praktyka Rewolucji Meksykańskiej, Warszawa: Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych NOT SIGMA, 1982.
• Myśl polityczna Rewolucji Meksykańskiej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986.
• Ameryka Łacińska we współczesnym świecie, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989.
• Historia stosunków międzynarodowych w czasach nowożytnych 1815–1945, Warszawa: Scholar, 1996 (10 wydań).
• Stosunki międzynarodowe w Ameryce Łacińskiej. Historia i współczesność, Warszawa: Scholar, 2000.
• System międzyamerykański, Warszawa: Scholar, 2002.

Encyklopedysta, wymieniony w gronie edytorów 32-tomowej Encyklopedii. Świat w przekroju wydanej w latach 1959–1991^[5] .