Wołodymyr Muntian

Wołodymyr Fedorowycz Muntian, ukr. Володимир Федорович Мунтян, ros. Владимир Федорович Мунтян, Władimir Fiodorowicz Muntian (ur. 14 września 1946 w Kotowsku, obwód odeski) – ukraiński piłkarz pochodzenia mołdawskiego, występujący na pozycji pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Wołodymyr Muntian

Pełne imię i nazwisko	Wołodymyr Fedorowycz Muntian
Data i miejsce urodzenia	14 września 1946 Kotowsk
Wzrost	169 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub Dynamo Kijów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1965–1977 Dynamo Kijów 302 (57) 1980 SKA Kijów ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1968–1976  ZSRR 49 (7)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1980 SKA Kijów, (grający asystent) 1981–1982 SKA Kijów 1986–1988 COSFAP Antananarywa 1992–1994 Ukraina U-21 1994 Ukraina, (p.o.) 1995–1997 Gwinea 1998 FK Czerkasy 1999 Orion Kijów 2000 Tawrija Symferopol 2000–2001 Obołoń Kijów 2002 Ałanija Władykaukaz 2003 Krywbas Krzywy Róg 2004–2005 Worskła Połtawa 2008 Ukraina U-21, (p.o.) 2008–2010 Dynamo Kijów U-19
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej Młodzieży w Kijowie. Pierwszy trener Mychajło Korsunski. Przez całą karierę, od 1963 do 1980 związany był z Kijowem, przede wszystkim z miejscowym Dynamem. Przez wiele sezonów był jego kluczowym zawodnikiem i z nim osiągnął swe największe sukcesy. W radzieckiej ekstraklasie rozegrał 302 mecze, strzelił 57 bramek. W 1977 zdecydował się zakończyć karierę. W 1978 odniósł poważne obrażenia w wypadku samochodowym. Do gry w piłkę powrócił na krótko w 1980 jako grający asystent trenera w SKA Kijów.

Kariera reprezentacyjna

1 sierpnia 1968 zadebiutował w reprezentacji ZSRR. Na przełomie lat 60. i 70. był jednym z jej podstawowych zawodników. W 1970 wystąpił na mistrzostwach świata w Meksyku. Karierę reprezentacyjną zakończył 26 maja 1976 meczem towarzyskim z Węgrami. Ogółem wystąpił w barwach Związku Radzieckiego 49 razy, strzelił 7 bramek.

Kariera trenerska

Pod koniec lat 70. został zwolniony ze służby w strukturach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (jako zawodnik Dynama był równocześnie oficerem MSW) i przeniesiony do służby w armii radzieckiej. Pracował w szkole oficerskiej i w wojskowym klubie SKA Kijów. Działał w federacji piłkarskiej Ukraińskiej SRR, był prezesem miejskiej federacji piłki nożnej w Kijowie. W połowie lat 80. został przez radzieckie Ministerstwo Obrony wysłany na Madagaskar, gdzie objął funkcję trenera tamtejszego klubu wojskowego COSFAP Antananarywa. W 1988 świętował z nim zdobycie krajowego mistrzostwa, a następnie powrócił do ZSRR. W 1992 został zwolniony ze służby w armii. W tym samym roku powierzono mu stanowisko selekcjonera olimpijskiej reprezentacji Ukrainy. Jednak 2 lata później zrezygnował z tej posady na rzecz pracy z drużyną narodową Gwinei. Po powrocie z Afryki bez większych sukcesów prowadził drużyny ukraińskie oraz rosyjską Ałanię Władykaukaz. W 2008 pełnił obowiązki głównego trenera młodzieżowej reprezentacji Ukrainy, a potem do 2010 szkolił młodzieżową drużynę Dynama Kijów U-19.

Nagrody i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• mistrz ZSRR: 1966, 1967, 1968, 1971, 1974, 1975, 1977
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1966, 1974
• zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów: 1975
• zdobywca Superpucharu Europy UEFA: 1975

Sukcesy indywidualne

• najlepszy piłkarz ZSRR w plebiscycie tygodnika Futboł: 1969
• najlepszy piłkarz Ukraińskiej SRR: 1970

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1966
• tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1973
• tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1975
• tytuł Zasłużonego Trenera Sportu Ukrainy
• Order Madagaskaru „Za osiągnięcia"
• Order „Za zasługi” III klasy]: 2004^[1]
• Order „Za zasługi” II klasy: 2007^[2]