Wodne ogrzewanie podłogowe

Wodne ogrzewanie podłogowe – niskotemperaturowe ogrzewanie płaszczyznowe instalowane w podłodze i zasilane wodą grzejną. Podłoga jest tu jednocześnie grzejnikiem. Jeśli ogrzewanie podłogowe tylko uzupełnia pracę innych grzejników - uzyskuje się wtedy efekt ciepłej podłogi. Powierzchnia podłogi osiąga maksymalnie wartość 29-35 st. C (wyższe temperatury tam, gdzie to wskazane, np. w łazience, w wybranych strefach pomieszczeń). Ogrzewanie podłogą było już znane w czasach antycznych jako typ hypokaustum.

Rury ogrzewania podłogowego przed położeniem warstwy jastrychu (wylewki).

Rury układane są najczęściej na dwa sposoby: w układzie ślimakowym i meandrowym – czasem z zagęszczeniem w strefie brzegowej (szczególnie pod oknami) lub z osobnym obwodem dla wybranych stref podłogi.

Do projektowania instalacji grzewczej podłogowej typu wodnego stosuje się dobrowolnie (nie ma przymusu) płatną normę PN-EN 1264 przygotowaną przez Polski Komitet Normalizacyjny.

Zalety i wady

Zalety wodnego ogrzewania podłogowego to:

• równomierny rozkład temperatury w pomieszczeniu
• brak zjawiska ruchu i przypiekania kurzu^[1]
• brak akumulacji ciepła pod sufitem
• możliwość stosowania niskotemperaturowych źródeł ciepła (pompa ciepła)
• estetyka (brak widocznych grzejników)
• ograniczenie do minimum osuszania powietrza^[2]
• bezwładność termiczna, czyli wydłużony czas nagrzewania i wychładzania pomieszczenia^[3][4]
• maksymalizacja sprawności energetycznej systemu centralnego ogrzewania^[5]

Wady wodnego ogrzewania podłogowego to:

• konieczność stosowania w podłodze materiałów, które dobrze znoszą wysokie temperatury
• w przypadku awarii – konieczność demontażu części podłogi
• ograniczona moc cieplna z powodu kontaktu użytkowników z podłogą
• brak możliwości zastosowania kotła węglowego^[6]

Zobacz też

Zobacz multimedia związane z tematem: Wodne ogrzewanie podłogowe

• Przewody grzejne
• Ogrzewanie