Loading AI tools
osiedle w Wiedniu Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wohnpark Alterlaa – modernistyczne osiedle mieszkaniowe w dzielnicy Liesing w Wiedniu[1]. Osiedle posiada pełną infrastrukturę i jest jednym z największych kompleksów mieszkaniowych w Austrii i jest przykładem udanego projektu budownicta komunalnego i miasta satelickiego z lat 70. XX wieku[2]. Wbrew nazwie kompleks nie znajduje się w gminie Erlaa, lecz na granicy gmin Inzersdorf (blok A) i Atzgersdorf (bloki B i C), a nazwa pochodzi od, znajdującego się w pobliżu, pałacu Alterlaa. Bloki mieszkalne na osiedlu nazywane są tarasowcami lub piramidami mieszkalnymi[3][4]. Wiedeńskie bloki mieszkalne nie zostały zaprojektowane dla osób zamożnych, jednak wprowadzono wówczas liczne nowatorskie rozwiązania architektoniczne, „aby zapewnić jak największą satysfakcję z życia”[5][6].
Układ mieszkań jest zgodny z koncepcją architekta Harry’ego Glücka dotyczącą „piętrowego domu rodzinnego” w formie mieszkań z tarasem. Osiedle projektowane było od 1968, a wybudowane zostało w latach 1973–1985. Blok A został oddany do użytku w 1976, blok B w 1978, zaś blok C w 1985. Osiedle zbudowała firma GESIBA (Gemeinnützige Siedlungs- und Bauaktiengesellschaft), autorami projektu byli: Harry Glück & Partner, Kurt Hlaweniczka oraz Requat & Reinthaller[7].
Osiedle tworzą trzy zespoły budynków ustawionych w orientacji północ-południe o długości 400 m każdy, składających się z bloków o wysokości od 23 do 27 pięter. Wyższe bloki A1-A3, B3-B5 i C1-C4 mają 85,1 m, a niższe 73,6 m wysokości. Blok A ma powierzchnię użytkową 91 000 m², bloki B i C – 98 000 m². Odległość między blokami wynosi 140 metrów u podstawy i 170 metrów na wyższych piętrach. Na łącznej powierzchni 240 000 m² znajduje się ok. 3200 mieszkań, z których 65% składa się z co najmniej 3 pokojów, o średniej wielkości 74,5 m². Na osiedlu mieszka ok. 9000 osób[2].
Uwagę zwraca nietypowy kształt budynków. Bloki są szersze u podstawy i stopniowo zwężają się ku górze. Dzięki temu część mieszkań ma własne tarasy z ogródkami. Uzupełnieniem tej koncepcji są rynny na rośliny, w tym drzewa na tarasach, o powierzchni prawie 4 m² aż do 12. piętra, które służą również jako ekrany prywatności[2][3]. Ponadto każde mieszkanie ma co najmniej jedną loggię jako przestrzeń prywatną. Większe apartamenty mają drugą łazienkę. W sumie zrealizowano 35 różnych planów pięter.
Każdy blok ma dwukondygnacyjny podziemny parking, gdzie znajdują się także maszynownie i skąd odbierane są śmieci. Każda klatka ma 4 szybkie windy[2].
.jpg)
.jpg)
Aby osiedle nie było przez mieszkańców traktowane jak „sypialnia” i by zapewnić im możliwość spędzania tu wolnego czasu, umieszczono tu liczne obiekty komunalne. Na osiedlu znajdują się: centra medyczne, szkoły, przedszkola, place zabaw, korty tenisowe, kościół oraz park, nazwany w 2015 imieniem Harry’ego Glücka. Obok osiedla działa centrum handlowe, gdzie znajdują się sklepy, biblioteka i kilka restauracji[2]. W pobliżu znajduje się stacja metra linii U6, otwarta w 1995[7].
Swoistym znakiem rozpoznawczym Harry’ego Glücka jest 7 basenów na dachach budynków. Mieszczą się tam również tepidarium, solarium i sauny na podczerwień. Wewnątrz budynków znajdują się 32 sale klubowe i 7 placów zabaw. Na osiedlu działa prywatna stacja telewizyjna WPTV, wydawany jest również bezpłatny miesięcznik[8].
W każdym z foyer budynków znajdują się dwa obrazy znanych współczesnych artystów.
Osiedle pojawia się w:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
