Wojciech Pikuła

Wojciech Pikuła (ur. 22 maja 1963 w Mieszkowicach^[1] – polski pilot wojskowy; generał brygady Wojska Polskiego; dowódca 4 Skrzydła Lotnictwa Szkolnego (2016–2020); dowódca 3 Skrzydła Lotnictwa Transportowego (2020–2023); szef Zarządu Wojsk Lotniczych - zastępca Inspektora Sił Powietrznych (2023–2025).

Wojciech Pikuła

generał brygady pilot
Data i miejsce urodzenia	22 maja 1963 Mieszkowice
Przebieg służby
Lata służby	1981–2025
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie Siły Zbrojne RP
Formacja	Siły Powietrzne Rzeczypospolitej Polskiej
Jednostki	• Wyższa Oficerska Szkoła Lotnicza • 8 pułk lotnictwa myśliwsko-bombowego • 40 pułk lotnictwa myśliwsko-bombowego • 8 pułk lotnictwa myśliwsko-bombowego • 2 Brygada Lotnictwa Taktycznego • Joint Warfare Centre w Stavanger Norwegia • 12 Baza Lotnicza • PKW Afganistan • 1 Skrzydło Lotnictwa Taktycznego • Akademia Obrony Narodowej • Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych • 4 Skrzydło Lotnictwa Szkolnego • 3 Skrzydło Lotnictwa Transportowego
Stanowiska	• pilot-instruktor w pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego • dowódca klucza lotniczego w plmb • szef strzelania powietrznego w plmb • nawigator w Brygadzie Lotnictwa Taktycznego • starszy inspektor w BLotT • szef sekcji szkolenia lotniczego w BLotT • szef bezpieczeństwa lotów w BLotT • szef szkolenia w BLotT • szef wydziału w PCDB w Stavanger • dowódca Bazy Lotniczej • d-ca międzynarodowego cywilno-wojskowego lotniska PKW Afganistan • szef szkolenia w dowództwie SLotT • cz.p.o. dowódcy SLotT • dowódca SLotSz • dowódca Skrzydła Lotnictwa Transportowego
Główne wojny i bitwy	ISAF
Odznaczenia

Życiorys

Wojciech Pikuła urodził się 22 maja 1963 w Mieszkowicach (powiat gryfiński, województwo zachodniopomorskie). W 1977 ukończył ośmioklasową Szkołę Podstawową im. Adama Mickiewicza w Rąbinie^[2] (powiat świdwiński, województwo zachodniopomorskie). W latach 1977–1981 kontynuował naukę w Liceum Lotniczym w Dęblinie przy Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej^[3]. W 1981 rozpoczął studia wojskowe w Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie na kierunku pilot samolotu odrzutowego^[1].

Przebieg służby wojskowej

W 1985 po ukończeniu WOSL (Szkoła Orląt) uzyskał tytuł pilota inżyniera i został mianowany na pierwszy stopień oficerski podporucznika w grupie pilotów korpusu osobowego lotnictwa^[1][4][5]. W tym samym roku rozpoczął w Mirosławcu zawodową służbę wojskową w 8 pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego jako pilot-instruktor^[5]. W 1990 został skierowany służbowo do Świdwina obejmując stanowisko dowódcy klucza lotniczego w 40 pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego, gdzie od 1990 do 1992 był szefem strzelania powietrznego^[6]. W latach 1992–1998 ponownie służył w 8 plmb na stanowisku szefa strzelania powietrznego^[1]. W 1998 rozpoczął służbę w dowództwie 2 Brygady Lotnictwa Taktycznego, kolejno na stanowiskach nawigatora, starszego inspektora, szefa sekcji szkolenia lotniczego, szefa bezpieczeństwa lotów oraz szefa szkolenia^[1][7]. W 2004 ukończył studia podyplomowe „Zintegrowane systemy zarządzania” na Akademii Ekonomicznej w Poznaniu^[5][1].

W latach 2005–2008 służył w międzynarodowych strukturach wojskowych NATO na stanowisku szefa wydziału odpowiadającego za rozwój koncepcji w Połączonym Centrum Działań Bojowych w Stavanger w Norwegii natowskiego Joint Warfare Centre. W okresie tym ukończył kursy zagraniczne, takie jak: NATO Orientation Course oraz NATO Expeditionary Operations Course w Oberammergau (Niemcy), Capability Development Course w Norfolk (VA, USA), a także Confrontation and Collaboration Analytics Course w Alexandrii (VA, USA)^[6]. 5 czerwca 2008 rozpoczął sprawować funkcję dowódcy 12 Bazy Lotniczej w Mirosławcu^[8]. W roku 2009 pełnił służbę w Polskim Kontyngentcie Wojskowym w Afganistanie w czasie siódmej zmiany^[4] na stanowisku dowódcy międzynarodowego cywilno-wojskowego lotniska, tzw. KAIA^[a] (Kabul Afghanistan International Airport) w ramach misji ISAF^[6]. W okresie tym brał udział w wielu ćwiczeniach międzynarodowych, certyfikujących komponent do udziału w ramach Nato Response Force^[10][5]. 5 maja 2010 przekazał dowodzenie 12 Bazy Lotniczej dla ppłk Zbigniewa Wolewicza, został wyznaczony do dalszej służby w dowództwie 1 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego w Świdwinie^[11][1].

W latach 2010–2014 pełnił służbę jako szef szkolenia w dowództwie 1 SLotT^[1]. Z początkiem roku 2011 do 15 marca 2011 czasowo pełnił obowiązki dowódcy 1 SLotT^[5][12]. W 2015 ukończył Podyplomowe Studia Polityki Obronnej w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie^[1]. W tym samym roku był szefem Oddziału Programowania Procedur Lotniczych i Prób w Locie – zastępcą szefa Zarządu Wojsk Lotniczych w Dowództwie Generalnym RSZ, a następnie szefem Zarządu Działań Lotniczych^[10]. 2 maja 2016 podczas uroczystości z okazji Dnia Flagi Rzeczypospolitej Polskiej minister obrony narodowej Antoni Macierewicz wręczył mu nominację na stanowisko dowódcy 4 Skrzydła Lotnictwa Szkolnego w Dęblinie^[13] z dniem objęcia 9 maj 2016^[14], jako odpowiedzialnego za organizację i nadzór nad szkoleniem lotniczym pilotów Lotniczej Akademii Wojskowej oraz w Siłach Zbrojnych RP^[1]. Wprowadził do służby w Siłach Powietrznych nowe samoloty szkolno-treningowe M-346 Bielik oraz wdrożył Zintegrowany System Szkolenia Zaawansowanego AJT (Advanced Jet Trainer), z jednoczesnym wycofywaniem ze szkolenia zasłużonych samolotów TS-11 Iskra^[10]. W dniach 16–20 października 2017 zorganizował konferencję forum użytkowników samolotu M-346 Joint User Group^[b][5].

1 marca 2020 awansowany do stopnia generała brygady. Akt mianowania odebrał z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy w trakcie obchodów Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”^[16][17]. 30 listopada 2020 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wręczył mu nominacje na stanowisko służbowe dowódcy 3 Skrzydła Lotnictwa Transportowego^[18][5]. 3 grudnia 2020 w Dęblinie na placu apelowym „Szkoły Orląt”, przy pomniku Bohaterskim Lotnikom w obecności dowódcy generalnego RSZ generała Jarosława Miki, przekazał obowiązki dowódcy 4 SLSz płk pil. Grzegorzowi Ślusarzowi^[19]. 8 grudnia 2020 w Powidzu przejął dowodzenie 3 SLTr od gen. bryg. pil. Krzysztofa Cura w obecności I zastępcy dowódcy generalnego RSZ gen. broni pil. Jana Śliwki^[20]. 10 maja 2023 został nominowany przez ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka na stanowisko szefa Zarządu Wojsk Lotniczych - zastępcę Inspektora Sił Powietrznych z dniem 15 maja 2023^[21]. W styczniu 2025 zakończył zawodową służbę wojskową^[22].

Ma klasę mistrzowską pilota wojskowego na samolotach bojowych. Doświadczenie pilota zdobywał na różnych typach statków powietrznych: Zlin 42 M, Lim-2, Lim-5 różnych wersji i modyfikacji, Su-22 UM3K, Su-22 M4, TS-11. Jego nalot ogólny wynosi prawie 2 tys. godzin. Prywatnie uprawia narciarstwo, turystykę górską oraz interesuje się historią^[10][4].

Awanse

• podporucznik – 1985^[5]

(...)

• generał brygady – 1 marca 2020^[23]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

• Brązowy Krzyż Zasługi – 2003^[24]
• Lotniczy Krzyż Zasługi – 2019^[25]
• Gwiazda Afganistanu – 2009^[6]
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”^[6]
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”^[6]
• Medal NATO za misję ISAF^[6]
• Odznaka tytułu honorowego Zasłużony Żołnierz - II stopnia – 2019^[6]
• Buzdygan Honorowy – 2020^[26]
• Odznaka Honorowa Sił Powietrznych^[6]
• Kordzik Wojsk Lotniczych – 2016^[6]
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Pilot Wojskowy” – 2012^[6]
• Odznaka pamiątkowa 12 Bazy Lotniczej – 2008, ex officio
• Odznaka pamiątkowa 4 Skrzydła Lotnictwa Szkolnego – 2016, ex officio
• Odznaka pamiątkowa 3 Skrzydła Lotnictwa Transportowego – 2020, ex officio
• Odznaka Pilota Wojskowego
• Odznaka skoczka spadochronowego wojsk lotniczych
• tytuł Status weterana^[6]

i inne

Garnizony w przebiegu służby[1][5][6]

1. Dęblin (1981–1985) → Mirosławiec (1985–1990) → Świdwin (1990–1992) → Mirosławiec (1992–1998) → Poznań (1998–2005) → Stavanger (2005–2008) ↘
2. Mirosławiec/PKW Afganistan (2008–2010;2009) → Świdwin (2010–2014) → Warszawa (2014–2015;2015–2016) ↘
3. Dęblin (2016–2020) → Powidz (2020–2023) → Warszawa (2023– )

Uwagi

1. Zgrupowanie KAIA sprawowało nadzór na wojskowo-cywilnym portem lotniczym w Afganistanie. Misja pełniona była w okresie od 1 kwietnia do 1 października 2009 r. przez sześćdziesięciu siedmiu żołnierzy. Polscy żołnierze Zgrupowania KAIA, tzw. Lead Nation w KAIA, byli odpowiedzialni za funkcjonowanie i kierowanie największym portem lotniczym w Kabulu, pełniąc służbę w strefie wojennej i w czasie ciągłego zagrożenia bezpieczeństwa. Kierowali całością cywilnych i wojskowych operacji lotniczych na lotnisku i w powietrzu, koordynowali ruch lotniczy oraz sprawowali nadzór nad przestrzenią powietrzną^[9].
2. Konferencja Joint User dotycząca samolotu M-346. W 2017 rolę gospodarza pełniła Polska poprzez dowódcę 4 Skrzydła Lotnictwa Szkolnego. W konferencji uczestniczyli przedstawiciele Włoskich Sił Powietrznych ItAF, Zarząd ds. Uzbrojenia Lotniczego i Certyfikacji DAAA z Włoch, przedstawiciele firmy Leonardo z Włoch, delegacja Izraelskich Sił Powietrznych IAF, przedstawiciele TOR z Izraela, delegacja Singapurskich Sił Powietrznych RSAF, STA z Singapuru, delegacja Honeywell z USA^[15].