Wskaźnik de Ritisa

Wskaźnik de Ritisa (AST/ALT) – współczynnik określający stosunek poziomu (aktywności) aminotransferazy asparaginianowej (AST) do poziomu aminotransferazy alaninowej (ALT).

Wskaźnik został opisany w 1957 roku przez włoskiego lekarza hepatologa Fernando de Ritisa (1911–1985)^[1][2].

Wskaźnika de Ritisa nie wylicza się w warunkach prawidłowych (gdy aktywność AST i ALT mieści się w normie). Ponadto, ma on co najwyżej niewielkie (jeśli nie żadne) znaczenie przy bardzo dużym (więcej niż 15-krotnym) przekroczeniu norm aminotransferaz. Przydatność diagnostyczna wyliczania wskaźnika de Ritisa jest największa przy umiarkowanym (mniej niż 5-krotnym) przekroczeniu norm aminotransferaz i wówczas:

• wskaźnik niższy od jedności (AST < ALT) sugeruje takie choroby miąższu wątroby, jak:
  • wirusowe zapalenia wątroby (ostre i przewlekłe),
  • hemochromatoza,
  • uszkodzenia polekowe i toksyczne^[3],
  • niealkoholowe stłuszczeniowe zapalenie wątroby^[4],
  • autoimmunologiczne zapalenie wątroby;
• wskaźnik powyżej jedności (AST > ALT) sugeruje:
  • toksyczne uszkodzenie wątroby
    • alkoholową chorobę wątroby^[4],
    • uszkodzenia polekowe,
  • dokonaną marskość wątroby (niezależnie od przyczyny),
  • inną (pozawątrobową) przyczynę
    • hemolizę,
    • choroby mięśni,
    • choroby tarczycy.