Wyłkowyszki

Miejscowość powstała prawdopodobnie na początku XVII wieku. Około 1620 roku Stefan Pac, skarbnik i podkanclerzy WKL, wraz z żoną Anną wzniósł tu niewielki drewniany kościół pw. Nawiedzenia NMP. Później został on rozbudowany o kruchtę, dwie kaplice i dwie wieże. Prawdopodobnie w 1660 król Polski Jan II Kazimierz Waza nadał Wyłkowyszkom prawa miejskie. Jako miasto określił Wiłkowyszki król August II Mocny w 1697 i 1710 roku. Prawa magdeburskie i herb (lilia na błękitnym polu) w 1791 roku potwierdził Wiłkowyszkom Stanisław August Poniatowski^[2]. W 1792 w mieście stacjonował 3 Pułk Przedniej Straży Buławy Polnej Litewskiej wojska I Rzeczypospolitej.

W 1795 zajęte w III rozbiorze Polski przez Prusy. W 1807 zostały częścią Księstwa Warszawskiego. Tu 22 czerwca 1812 Napoleon Bonaparte w rozkazie dziennym do Wielkiej Armii ogłosił początek drugiej wojny polskiej – rozpoczął się atak na Rosję.

Od 1815 część kongresowego Królestwa Polskiego. Miasto było siedzibą gminy Wyłkowyszki i powiatu wyłkowyskiego.

W latach 1870–1881 w miejscu starego kościoła proboszcza Antoniego Leśniewskiego wzniesiono nową murowaną świątynię w stylu neoromańskim, znaną od 1926 jako Katedra Najświętszej Marii Panny w Wyłkowyszkach.

Na przełomie XIX i XX wieku w Wyłkowyszkach zamieszkiwał Judel Rotsztejn, fotograf działający w dwudziestoleciu międzywojennym w Augustowie^[3].

Od marca do października 1942 r. w gmachu litewskiego Seminarium Duchownego pod nadzorem Wermachtu i rektora Seminarium byli internowani profesorowie Seminarium Duchownego w Wilnie i Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Stefana Batorego^[4]^[5]. Następnie przewieziono ich do obozów pracy w Szałtupiu i Poniewieżyku.

Podczas okupacji hitlerowskiej, 26 czerwca 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 3000 osób. 24 września 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano jego pobliżu^[6].

Historia

Miasta partnerskie

Urodzeni w Wyłkowyszkach

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on