Wyścig Paryż–Berlin 1901

Wyścig Paryż–Berlin 1901 – wyścig samochodowy pomiędzy Paryżem a Berlinem, który odbywał się w dniach 27–29 czerwca 1901 roku.

Trasa

Trasa pomiędzy Paryżem a Berlinem liczyła 1200 kilometrów. Podczas trzech dni (27–29 czerwca) kierowcy pokonywali dystanse od 290 do 460 kilometrów dziennie^[1]. Trasa została odpowiednio zabezpieczona. Niebezpieczne miejsca oznaczono niebieskimi chorągiewkami, a postój żółtymi^[2]. Około 50 miast zostało „zneutralizowanych” (wszystkie samochody musiały je pokonywać z taką samą szybkością i tym samym czasie)^[2]. Po dojechaniu do miasta zapisywano na karcie czas, a następnie pilot na rowerze przeprowadzał samochód przez miasto. Po upływie określonego czasu kierowca mógł pojechać w dalszą trasę^[2]. W przygotowaniu wyścigu pomagało 2000 członków automobilklubów oraz dodatkowo policjanci i żołnierze^[2].

Przebieg

Henri Fournier podczas wyścigu Paryż–Berlin 1901

Uczestnicy musieli wnieść opłatę do 300 franków w zależności od klasy^[2]. Były cztery: I – samochody ważące ponad 1450 funtów (650 kg), II – samochody ważące od 880 do 1450 funtów (od 400 do 650 kg), III – samochody ważące od 550 do 880 funtów (poniżej 400 kg), IV – motocykle o masie mniejszej niż 550 funtów^[2][3].

Organizatorem wyścigu był Automobile Club de France (ACF)^[4]. Start nastąpił 27 czerwca w Paryżu. Jako pierwszy na trasę wystartował Etienne Giraud o 3.30 rano. Następni zawodnicy startowali co 2 minuty^[5]. Pierwszy etap prowadził do Akwizgranu, gdzie zawodnicy spędzili noc^[2]. Po przyjechaniu na miejsce samochód parkowano w wyznaczonym pomieszczeniu. Kierowca i jego asystenci mieli 15 minut na przegląd samochodu. Następnego dnia przed wyruszeniem otrzymywali dodatkową godzinę na przygotowanie pojazdu do trasy^[2]. Do Akwizgranu jako pierwszy przyjechał Henri Fournier. Następnego dnia o 5 rano nastąpił start do kolejnego etapu^[6]. Drugi etap kończył się w Hanowerze^[2]. Jako pierwszy przyjechał Fournier (czas 5 godzin 24 minuty), ale Antony (Henri Robert Debray) był szybszy (5 godzin 6 minut). Rano o piątej jako pierwszy wystartował Fournier i on jako pierwszy dotarł do Berlina. Meta wyścigu była pod miastem na torze wyścigowym Tradderenaben^[2].

Wyniki

Lista najszybszych^[7][8]

Nr	Nr startowy	Kategoria i miejsce w jej obrębie[3]	Kierowca	Czas	Szybkość mile/godzinę	Pojazd
1.	4	I - 1	Henry Fournier	16 h 5 min	44,12	Mors
2.	6	I - 2	Leonce Girardot	17 h 7 min	43,40	Panhard
3.	7	I - 3	Renée de Knyff	17 h 42 min	43,24	Panhard
4.	163	I - 4	Henry Brasier	17 h 42 min	41,97	Mors
5.	112	I - 5	Henry Farman	18 h 21 min	40,49	Panhard
6.	5	I - 6	Fernand Charron	18 h 51 min	39,41	Panhard
7.	16	I - 7	André Axt	18 h 58 min	39,38	Panhard
8.	126	III - 1	Louis Renault	19 h 31 min	38,07	Renault
9.	104	IV - 1	Georges Osmont	19 h 15 min	38,60	de Dion (motocykl)
10.	13	I - 8	Charles Jarrott	19 h 34 min	37,97	Panhard
11.	8	I - 9	Chauchard	19 h 36 min	37,93	Panhard
12.	2	I - 10	Gilles Hourgieres	19 h 38 min	37,86	Mors
13.	14	I - 11	Heath	19 h 43 min	37.68	Panhard
14.	1	II - 1	Etienne Giraud	19 h 51 min	37,43	Panhard
15.	19	I - 12	Karl Voigt	20 h 12 min		Panhard
16.	127	IV - 2	Gay Bardeau	20 h 53 min		de Dion (motocykl)
17.	15	I - 13	Gustave Leys	21 h 01 min		Panhard
18.	39	I - 14	Wilhelm Werner	21 h 29 min		Mercedes
19.	158	I - 15	Carel van der Heyden	21 h 39 min		Panhard
20.	18	I - 16	Adolphe Clément	21 h 53 min		Panhard
21.	34	IV - 3	Georges Cormier	21 h 58 min		de Dion-Bouton (motocykl)
22.	102	II - 2	Guy Berteaux	22 h 03 min		Panhard
23.	149	II - 3	Georges Teste	22 h 03 min		Panhard
24.	131	IV - 4	Pierre Bardin	22 h 11 min		de Dion-Bouton (motocykl)
25.	80	II - 4	Jules Sincholle	22 h 13 min		Darracq
26.	106	III - 2	Grus	22 h 28 min		Renault
27.	76	II - 5	Jacques Edmond	23 h 04 min		Darracq
28.	40	I - 17	Georges Lemaître	23 h 09 min		Mercedes
29.	33	I - 18	Charles Rolls	24 h 12 min		Mors
30.	139	II - 6	Émile Kraeutler	24 h 38 min		Peugeot
31.	68	II - 7	Albert Roland	24 h 41 min		Gobron-Brillié
32.	135	II - 8	Gondoin	25 h 15 min		Panhard
33.	122	I - 19	Camille du Gast	25 h 30 min		Panhard
34.	46	II - 9	Mercy	25 h 20 min		Gladiator
35.	151	II - 10	Philippe Dernier	27 h 15 min		Gobron-Brillié
36.	87	I - 20	Eugène Brillié	28 h 44 min		Nancéenne
37	154	III - 3	Morin	29 h 00 min		Corre
38.	157	I - 21	Jean-Marie de Crawhez	29 h 06 min		Pipe
39.	48	II - 11	Haban	30 h 39 min		Nesseldorf
40.	51	II - 12	A. Collin	33 h 25 min		Sirène
41.	109	III - 4	Meville	34 h 40 min		Renault
42.	108	III - 5	Lamy	36 h 01 min		Renault
43.	89	II - 13	Louis Rigolly	36 h 11 min		Gobron-Brillié
44	161	III - 6	de Lisle	37 h 39 min		Darracq
45.	137	II - 14	Peschard	38 h 04 min		Pieper
46.	25	II - 15	Turgan	38 h 53 min		Turgan-Foy
47.	28	I - 22	Adrien de Turckheim	40 h 09 min		de Dietrich

Nagrody

Henri Fournier otrzymał Puchar Kaisera (Wilhelma II) z napisem „Cesarz Wilhelm II dla wyścigu samochodowego Paryż–Berlin 27–29 czerwca 1901”^[9], dodatkowo nagrody Wielkiego Księcia Luksemburga i miasta Hanoweru^[7]. Maurice Farman wygrał puchar króla Leopolda za najlepszy czas przejazdu przez teren Belgii^[7]. Etienne Giraud wygrał nagrodę Wielkiego Księcia Meklemburgii, Werner wazon Sevres prezydenta Loubeta, a Louis Renault nagrodę ufundowaną przez M. Pierre Baudina^[7].