Wyciągarka szybowcowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wyciągarka szybowcowa

Wyciągarka szybowcowa – urządzenie naziemne służące do wynoszenia szybowców w powietrze. Start za pomocą wyciągarki jest jednym z najtańszych i najprostszych.

Thumb
Szybowiec podczas wznoszenia za wyciągarką
Thumb
Wyciągarka szybowcowa

Praca wyciągarki polega na nawijaniu liny na bęben, drugi koniec liny zaczepiony jest do szybowca. Operator wyciągarki tak reguluje prędkość obrotową bębna, żeby szybowiec osiągnął maksymalną wysokość, a cały ciąg przebiegał bezpiecznie i prawidłowo. Pilot szybowca również stosuje odpowiednie techniki pilotażu, aby osiągnąć dany cel. Lina wyciągarkowa ma długość około 1000–2000 m i rozwijana jest na powierzchni pola wzlotów. Start za wyciągarką pozwala na uzyskanie wysokości rzędu 200–500 m w czasie 15-30 sekund.

Thumb
Wyciągarka szybowcowa TUR SW-4 użytkowana w Aeroklubie Polskim w latach 60

Wyciągarki mogą być jedno- i wielobębnowe, więcej bębnów przyspiesza kolejne starty, jednak w jednym czasie może być wykonywany tylko jeden ciąg. Większość wyciągarek jest samobieżna, napędzana silnikiem spalinowym o mocy 200-300 KM.

Zobacz też

  • ściągarka
Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.