Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
ZAZ Zaporożec
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
ZAZ Zaporożec (ukr. Запорожець) – modele samochodów budowanych od roku 1960 w fabryce ZAZ w Ukraińskiej SRR. Różne jego typy produkowane były aż do roku 1994. Słowo Zaporożec oznacza Kozaka z Siczy Zaporoskiej lub mieszkańca Zaporoża.
Podobnie jak Volkswagen Garbus w RFN, Polski Fiat 126p w Polsce, czy Trabant w NRD, radziecki Zaporożec miał być „samochodem dla ludu” – nie dość, że był najtańszym radzieckim samochodem, to jeszcze odznaczał się odpornością na kiepskie drogi.
Wszystkie samochody Zaporożec miały napęd na tylną oś i umieszczony z tyłu silnik chłodzony powietrzem.
W latach 1960–1994 łącznie wyprodukowano 3 422 444 egzemplarzy Zaporożców[1].
Remove ads
ZAZ-965/965A
Podsumowanie
Perspektywa
Model ZAZ-965 był produkowany w latach 1960–1969. Prace nad projektem małego popularnego samochodu rozpoczęto w 1956 roku w fabryce MZMA produkującej samochody Moskwicz. Prototyp powstał w 1957 r., początkowo oznaczony Moskwicz-444. Samochód był ogólnie wzorowany na włoskim Fiacie 600, przede wszystkim w zakresie ogólnego układu, podobnego nadwozia, przeniesienia napędu, zawieszenia tylnego i mechanizmu kierowniczego, lecz nie stanowił jego kopii, jak się czasami uważa[2]. Inny był przede wszystkim silnik (własnej konstrukcji, chłodzony powietrzem, a nie wodą) i większe koła (13-calowe zamiast 12-calowych), a w toku rozwoju prototypów wprowadzono także inny model przedniego zawieszenia na drążkach skrętnych zamiast na resorze (rozwiązanie zaczerpnięte z Volkswagena)[3]. Jednym z powodów wyboru przestarzałego rozwiązania otwierających się do tyłu drzwi było zapewnienie łatwiejszego dostępu dla inwalidów, z myślą o których pojazd był od początku projektowany[3]. W 1958 roku rząd radziecki zdecydował umieścić produkcję samochodu w nowo przestawionej na profil motoryzacyjny fabryce ZAZ, pod oznaczeniem ZAZ-965 Zaporożec[3]. Dalszy rozwój był już prowadzony w ZAZ-ie.
Podstawowy model ZAZ-965 produkowano od listopada 1960 do 1963 roku, zaś zmodernizowany model ZAZ-965A z mocniejszym silnikiem od listopada 1962 do maja 1969 roku. Ogółem wyprodukowano ich 322 106[3].
Samochód napędzany był czterosuwowym, chłodzonym powietrzem czterocylindrowym silnikiem w układzie widlastym ZAZ-965W o pojemności 746 cm³ i mocy 23 KM[4], a w przypadku modelu ZAZ-965A – silnikiem MeMZ-965 o pojemności 887 cm³ i mocy 27 KM (20,1 kW). Silnik opracował moskiewski instytut NAMI, a produkowała fabryka MeMZ w Melitopolu. Silnik zblokowany ze skrzynią biegów i umieszczony był za tylną osią. Powietrze chłodzące silnik wpadało w obu wersjach przez podłużne żebrowane otwory po bokach tylnej części nadwozia. Od 1966 roku część samochodów była wyposażona w zmodernizowany 30-konny silnik MeMZ-965A[3]. Wygląd samochodu przechodził drobne zmiany, np. szybko światła pozycyjne przeniesiono z góry błotników przednich pod reflektory, a w 1966 roku wprowadzono nowy pięciokątny znak fabryczny zamiast gwiazdy oraz wypukłe tłoczenie z przodu, zamiast wklęsłej atrapy wlotu powietrza[2].
Jedną z wad samochodu był bardzo mały bagażnik z przodu (0,1 m³), ograniczony kołem zapasowym i 30-litrowym zbiornikiem paliwa, dostępnym po otwarciu bagażnika[3]. ZAZ-965 był jednak popularnym samochodem, dobrze dostosowanym do warunków eksploatacji, zwłaszcza kiepskich dróg gruntowych. Popularnie nazywany był gorbatyj („garbaty”)[3]. Z ceną 1800 rubli dla ZAZ-965 i 2200 rubli dla 965A, był najtańszym radzieckim samochodem na rynku[2].
Produkowano także specjalne wersje dla inwalidów, ze zmodyfikowanym, głównie ręcznym sterowaniem – ZAZ-965B na bazie modelu bazowego i AB i AR na bazie ZAZ-965A. Ich wielkość produkcji dochodziła do 20% produkcji fabryki. Produkowano też samochody w lepiej wykończonej wersji eksportowej ZAZ-965AE, znanej także jako Jałta (wyróżniały ją m.in. boczne listwy, lusterko wsteczne na lewym błotniku i wyposażenie standardowe w radio i popielniczkę)[2].
Galeria
Model sprzed 1966
ZAZ-965AE – wersja eksportowa
ZAZ-965A – tył pojazdu
ZAZ-965AE
.jpg)
Remove ads
ZAZ-966/968/968M
Podsumowanie
Perspektywa
Model ZAZ-966 wytwarzany był od listopada 1966 do końca 1972 roku (model dla inwalidów do stycznia 1973 r.)[2]. Prototypy samochodu powstały już w 1961 r. Nadwozie przestało przypominać Fiata 600 – tym razem styliści wzorowali się na „pontonowym” nadwoziu samochodu Chevrolet Corvair, także z silnikiem z tyłu (pomimo przywoływanego często podobieństwa do NSU Prinz 4, NSU i Zaporożec powstały w tym samym czasie)[2]. Bazowy model otrzymał nowy silnik MeMZ-968 (pojemność wzrosła do 1197 cm³, moc podwyższono do 41 KM), a nadwozie wyposażono w charakterystyczne wloty powietrza chłodzącego silnik po bokach, zwane „uszami”; stąd samochód popularnie nazywany był uszastyj[2]. Prostszym i produkowanym jako pierwszy wariantem, był ZAZ-966W (ros. ЗАЗ-966В), z 30-konnym silnikiem pojemności 887 cm³ z ZAZ-965A[2]. Przednie zawieszenie oparte na drążkach skrętnych oraz sprężynach z amortyzatorami hydraulicznymi było kopią rozwiązania pochodzącego z Volkswagena. W stosunku do modelu 965 zmieniono tylne zawieszenie, które opierało się na wahaczach wleczonych oraz sprężynach z amortyzatorami hydraulicznymi.
Ciekawie rozwiązany został system nagrzewania wnętrza pojazdu – do tego celu służyła nagrzewnica zasilana benzyną. Różnica temperatur przed i po nagrzaniu według danych producenta dochodziła do 80 °C[1], aczkolwiek w praktyce działało to słabo[5].
Podobnie, jak poprzednik, samochód miał duże możliwości pokonywania kiepskich dróg – lepsze od innych radzieckich samochodów osobowych, czemu sprzyjało niezależne zawieszenie, spory prześwit, brak wystających elementów podwozia, duże 13-calowe koła jak na mały samochód oraz korzystny rozkład obciążeń (60% na tylną oś)[5]. ZAZ-966 był nieco większy i wygodniejszy od modelu 965, z większym bagażnikiem dzięki innemu profilowi przedniej części nadwozia i przeniesieniu baku paliwa do tyłu. Znacząco wprawdzie wzrosła cena samochodu - do 3000 rubli za model 966W[2] i 3500 za późniejszą wersję 968, lecz np. Żiguli (Łada) 2101 kosztowała wówczas 5500 rubli[2]. Wadą samochodu, podobnie, jak poprzedniego modelu, pozostało przegrzewanie się silnika w lecie[5]. Na bazie modelu 966W wytwarzano też kilka specjalnych wersji dla inwalidów (WR, WB, WB2)[2].
Nieco zmodernizowany model ZAZ-968 produkowany był od 1971 do 1978 roku[5]. Widoczną zmianą była rezygnacja z chromowanej fałszywej kraty na ścianie czołowej, zamienionej przez chromowaną poziomą ozdobę[2]. Oprócz drobnych zmian, zmodernizowano deskę rozdzielczą i ulepszono hamulce przednie, natomiast silnik pozostał ten sam MeMz-968. Od 1973 do 1980 roku produkowano wersję ZAZ-968A, dostosowaną do nowych standardów w dziedzinie bezpieczeństwa samochodów, która otrzymała m.in. bezpieczną kolumnę kierownicy i bardziej miękką deskę rozdzielczą z tworzywa sztucznego zamiast metalowej[5]. Także ZAZ-968 posiadał wersje dla inwalidów, ze słabszym 27-konnym silnikiem (ZAZ-968R, B, B2, AB, AB2)[5]. Pod koniec 1974 roku wprowadzono drobne zmiany zewnętrzne, nowe siedzenia, dwuobwodowy układ hamulcowy. Wprowadzono także model z mocniejszym 45-konnym silnikiem (MeMz-968A). W roku 1978 wprowadzono model ZAZ-968M. Usunięto w nim wspomniane m.in. wystające wloty powietrza, zastępując je kratkami, wprowadzono zespolone lampy tylne, przednie lampy pozycyjne przeniesiono do kloszy reflektorów, zmieniono przednie kierunkowskazy. W ramach ujednolicania wprowadzono wiele elementów z samochodów WAZ (Łada/Żiguli) – m.in. lusterko wewnętrzne, przełączniki świateł, kierunkowskazów i wycieraczek, lampkę wewnętrzną, pompę paliwa oraz pompę hamulcową. Auto sprzedawano w dwóch wersjach silnikowych: 45 KM i 50 KM (zmieniono gaźnik oraz wprowadzono suchy filtr powietrza). Produkcję zakończono 1 lipca 1994 roku[1].
Następcą Zaporożca jest produkowany od 1988 roku samochód Tavria, z napędem na przednie koła i silnikiem chłodzonym cieczą.
Galeria
ZAZ-966
ZAZ-966 – tył pojazdu
ZAZ-968
ZAZ 968 – tył pojazdu
ZAZ-968M
ZAZ-968M – tył pojazdu
Dane techniczne
Dane techniczne modelu ZAZ-968M
- masa własna pojazdu (sucha) – 750 kg
- masa pojazdu gotowego do jazdy – 800 kg
- masa pojazdu w pełni obciążonego – 1200 kg
- maksymalne obciążenie osi przedniej – 300 kg
- maksymalne obciążenie osi tylnej – 900 kg
- dopuszczalna masa bagażu w bagażniku – 50 kg
- długość – 3765 mm
- szerokość – 1490 mm
- wysokość (bez obciążenia) – 1400 mm
- rozstaw przednich kół – 1240 mm
- rozstaw tylnych kół – 1226 mm
- prześwit (przy pełnym obciążeniu) – 185 mm
- kąt wejścia (natarcia) – 31°
- kąt zejścia – 26°
- średnica zawracania (między krawężnikami) – 10,6 m
- prędkość maksymalna – 130 km/h
- droga hamowania 80–0 km/h (z pełnym obciążeniem) – 43,2 m
- przyspieszenie 0–100 km/h (z dwiema osobami) – 32 s
- zużycie paliwa (z gaźnikiem K-133):
- przy 90 km/h – 6,5 l/100 km
- w mieście – 9,5 l/100 km
- ogrzewanie – 0,85 l/h
- silnik:
- rodzaj – gaźnikowy, czterosuwowy, górnozaworowy, chłodzony powietrzem
- liczba cylindrów – 4 w układzie V (pod kątem 90°)
- pojemność – 1197 cm³
- średnica cylindra – 76 mm
- maksymalny moment obrotowy – 7,8–8,3 kGm (przy 3500–3600 obr/min)
- minimalna temperatura uruchamiania (bez podgrzewania) – −15° C
- prędkość obrotowa silnika na biegu jałowym – 910 obr/min
- kolejność zapłonu: 1-3-4-2
- typ MeMZ-9683:
- moc maksymalna – 41 KM (przy 4400–4500 obr/min)
- paliwo – etylina 76
- stopień kompresji – 7,2:1
- typ MeMZ-968GE (nowy dwugardzielowy gaźnik i zmieniony wydech):
- moc maksymalna – 45 KM
- paliwo – etylina 76
- stopień kompresji – 7,2:1
- typ MeMZ-968BE (jw., dodatkowo nowa głowica z mniejszymi komorami spalania):
- moc maksymalna – 50 KM (przy 4400–4500 obr/min)
- paliwo – etylina 93
- stopień kompresji – 8,4:1
Remove ads
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads