Zbigniew Kamiński (dziennikarz)

Zbigniew Kamiński ps. „Stary Apasz”^[1] (ur. 10 lutego 1847 w Lublinie^[2], zm. w 19 grudnia 1915 w Łodzi^[3]) – polski dziennikarz, tłumacz, literat, działacz pozytywistyczny^[4].

Ten artykuł dotyczy dziennikarza i literata. Zobacz też: inne osoby o tym samym imieniu i nazwisku.

Zbigniew Kamiński

Stary Apasz

Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1847 Lublin
Data i miejsce śmierci	19 grudnia 1915 Łódź

Okładka książki pt. „Don Kiszot z La Manczy” tłumaczenia Zbigniewa Kamińskiego (1900)

Życiorys

Ukończył Gimnazjum Lubelskie w 1865^[2], w którym z Gustawem Dolińskim redagował pismo „Głos z Kąta”^[5]. Następnie ukończył Szkołę Główną w Warszawie^[1] i uczył matematyki w Gimnazjum Lubelskim. W latach 1875–1879 był kierownikiem redakcji „Kuriera Lubelskiego”, a od 1879 współpracownikiem „Gazety Lubelskiej”. Jednocześnie pracował w Wydawnictwie Michała Arcta. Gdy Arct przeniósł wydawnictwo do Warszawy w 1887, Kamiński przeniósł się wraz z nim, zostając ogólnym redaktorem wydawnictwa^[5].

Wraz z Arctem redagował i ulepszał „Słownik Wyrazów Obcych” Henryka Wernica i Józefa Glińskiego, wydając go pod nazwą „Michała Arcta Słownik 10 000 wyrazów obcych, wyrażeń i zwrotów cudzoziemskich” (1893). Ponadto był koordynatorem metodycznym prac nad „Księgą Ilustrowaną Wiadomości Pożytecznych” (1899) i współpracował przy wydanym w 1916 „M. Arcta Ilustrowanym Słowniku Języka Polskiego”. Był autorem licznych tłumaczeń i opracowań opowiadań dla młodzieży oraz opracowań z zakresu matematyki dla szkół^[5].

Ponadto publikował dla „Przeglądu Tygodniowego”, „Gazety Polskiej”^[4] oraz był warszawskim korespondentem „Rozwoju”. W 1909 przeniósł się do Łodzi^[1], gdzie wraz z Wiktorem Czajewskim współorganizował gazetę „Rozwój”^[4], w której w latach 1909–1914 był kierownikiem działu kronika oraz sekretarzem redakcji^[1].

Życie prywatne

Był synem urzędnika Aleksandra Kamińskiego i Aleksandry z domu Gruszeckiej^[2]. Przyjaźnił się z Bolesławem Prusem, Julianem Ochorowiczem oraz Gustawem Dolińskim^[5]. Zmarł w łódzkim szpitalu w osamotnieniu i ubóstwie^[4][6].

Publikacje

Kamiński współpracował przy opracowaniu i przekładach licznych publikacji. Wspólnie z Arturem Gruszeckim opracowywał i przekładał z czeskiego opowiadania dla serii Arcta „Czytanki Zajmujące dla Młodzieży” oraz publikował opowiadania w ramach serii „Zajmujące Czytanki dla Wszystkich”^[5]. Ponadto współpracował przy opracowaniu publikacji takich jak:

• „Wypisy polskie w zakresie klasy III i IV szkół średnich” (1900),
• „Arytmetyczka dla dzieci”, „Arytmetyka kurs elementarny” Augusta Jeskego,
• „Nauka szybkiego rachunku” (1901),
• „Pieniądze, ich powstanie, rozwój i stan dzisiejszy” (1901),
• „Gra w szachy praktycznie wyłożona” (1901),
• „Obliczanie procentu przewodnik dla kupców i wszystkich” (1901),
• „Miary i wagi wszystkich krajów na ziemi” (1902)^[5],
• „Michała Arcta Słownik 10 000 wyrazów obcych, wyrażeń i zwrotów cudzoziemskich” (1893),
• „Księgą Ilustrowaną Wiadomości Pożytecznych” (1899),
• „M. Arcta Ilustrowanym Słowniku Języka Polskiego” (1916),

oraz dokonał opracowań i tłumaczeń książek:

• „Logika” J. S. Milla (1875, niewydana),
• „Podróże Guliwera do Liliputów i Olbrzymów” Jonathana Swifta (1900),
• „Don Kiszot z La Manczy” Miguela de Cervantesa (1902),
• „Baśnie i powiastki” Hansa Christiana Andersena (1902),
• „Kurs handlowy języka esperanto” Leona Marissiaux (1908)^[5],

a także jest autorem:

• „Z młodości dziadunia. Opowiadanie podług oryginału czeskiego” (Warszawa 1909, 1918, 1930),
• „Plemiona słowiańskie. Tworzenie się państw słowiańskich” (Warszawa 1909),
• „Czarna perła. Powiastka podług czeskiego oryginału J. Vana” (Warszawa 1909),
• „Najazd Niemców. Opowiadanie podług oryginału czeskiego” (Warszawa 1910),
• „Król puszty węgierskiej. Opowiadanie podług oryginału czeskiego” (Warszawa 1910),
• „W pobliżu bieguna” (Kraków 1912),
• „Dwaj rycerze. Powiastka podług oryginału czeskiego” (Warszawa 1917),
• „Robinson na Oceanie Spokojnym” (Warszawa 1935)^[7].