Zbigniew Rawicz-Twaróg

Zbigniew Rawicz-Twaróg ps. „Jacek” (ur. 4 lipca 1907 w Krakowie, zm. 2 kwietnia 1940 w Palmirach) – kapitan artylerii Wojska Polskiego.

Zbigniew Rawicz-Twaróg

„Jacek”

kapitan
Data i miejsce urodzenia	4 lipca 1907 Kraków
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 1940 Palmiry
Przebieg służby
Lata służby	1922–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Szkoła Podchorążych Artylerii 26 Pułk Artylerii Lekkiej Centrum Wyszkolenia Artylerii 32 Dywizjon Artylerii Lekkiej
Stanowiska	dowódca plutonu oficer żywnościowy dowódca baterii
Główne wojny i bitwy	Kampania wrześniowa

Życiorys

Urodził się 4 lipca 1907 w rodzinie Feliksa, prawnika, i Ireny Prawdzic-Gołyńskiej. Uczył się od września 1922 w Korpusie Kadetów Nr 2 w Chełmnie, a po ukończeniu nauki otrzymał w czerwcu 1927 świadectwo dojrzałości. Od czerwca 1927 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu^[1], która w następnym roku została przemianowana na Szkołę Podchorążych Artylerii.

15 sierpnia 1930 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1930 i 96. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 26 pułku artylerii polowej w Skierniewicach^[2]. Był w nim dowódcą plutonu, od stycznia 1935 oficerem żywnościowym pułku, a od czerwca ponownie dowódcą plutonu. Od listopada 1935 do lipca 1936 był słuchaczem na kursie instruktorów jazdy konnej i zaprzęgami w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu^[1]. Po ukończeniu kursu został wyznaczony na stanowisko dowódcy baterii w macierzystym oddziale, który od 1932 nosił nazwę „26 pułk artylerii lekkiej”. W 1938 został przeniesiony do 32 dywizjonu artylerii lekkiej w Rembertowie na stanowisko dowódcy plutonu^[1].

W kampanii wrześniowej 1939 walczył jako dowódca 8 baterii 32 pułku artylerii lekkiej. Pod koniec września został mianowany kapitanem^[1].

Podczas okupacji pracował w Gazowni Miejskiej w Warszawie jako urzędnik. Od połowy listopada 1939 w konspiracji i po Gustawie Herling-Grudzińskim był szefem sztabu Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej pod pseudonimem „Jacek”. 18 stycznia 1940 został aresztowany i osadzony na Pawiaku, a 2 kwietnia 1940 rozstrzelany w Palmirach^[1].