Zbrodnia na uchodźcach z Łanowiec

Zbrodnia na uchodźcach z Łanowiec – zbrodnia dokonana 2 lutego 1944 roku przez oddział UPA na 129 polskich uchodźcach podczas ich ewakuacji z Łanowiec do Wiśniowca.

Tablica Pomnika ofiar zbrodni dokonanej na obywatelach polskich przez OUN-UPA wymieniająca Łanowce

Ten artykuł dotyczy zbrodni na mieszkańcach Łanowiec na Wołyniu. Zobacz też: Zbrodnia w Łanowcach na Podolu.

Zbrodnia na uchodźcach z Łanowiec

Państwo	Polska (okupowana przez III Rzeszę)
Miejsce	między Kuśkowcami Wielkimi a Śniegorówką
Data	2 lutego 1944
Liczba zabitych	129
Typ ataku	ludobójstwo
Sprawca	Ukraińska Powstańcza Armia
Położenie na mapie okupowanej Polski w latach 1941–1944 Łanowce
49°52′00″N 26°05′14″E

W związku ze zbliżaniem się frontu radzieckiego, niemiecka okupacyjna załoga Łanowiec przystąpiła do ewakuacji. Wraz z nią w drogę wyruszyło około 150 Polaków obawiających się, że na pozbawioną ochrony miejscowość uderzy UPA, która od roku prowadziła ludobójczą czystkę etniczną ludności polskiej.

Osobny artykuł: Rzeź wołyńska.

Na przodzie kolumny, która opuściła Łanowce, jechali Niemcy w liczbie kilkunastu oraz polscy policjanci z Schutzmannschaft. Pozostali Polacy podążali w tylnej części konwoju. Pomiędzy wsiami Kuśkowce Wielkie a Śniegorówka konwój został zaatakowany i podzielony przez bojówki UPA. Przód kolumny z Niemcami i około 20 Polakami rzucił się do ucieczki; dowodzący konwojem niemiecki starosta nie pozwolił policjantom na pozostanie i podjęcie walki z UPA. Odcięci Polacy, wśród których było kilku policjantów z rodzinami, zostali otoczeni i po zdławieniu słabego oporu wymordowani przy pomocy kamieni i drągów. Niewykluczone, że pewna część tej grupy uratowała się uciekając na pola. Zginęło 129 osób^[1][2].