Zdzisław Otello Horodecki

Pochodzi z polskiej rodziny szlacheckiej herbu Kornic (według Uruskiego^[1]) na Podolu, wylegitymowanej ze szlachectwa w latach 1824-1890 i wpisanej do części VI księgi szlacheckiej guberni podolskiej^[2]^[3]^[4]. Syn zesłańców syberyjskich^[5]. Mieszka i tworzy w Warszawie.

Ukończył Państwowe Liceum Techniki Teatralnej w Warszawie na wydziale malarstwa scenicznego i scenografii^[6]. Studiował malarstwo, grafikę, scenografię i architekturę wnętrz wraz ze studiami muzykologicznymi; ze specjalizacją - teoria muzyki. Doktorat uzyskał w zakresie historii opery. Jego stryjecznym dziadkiem jest znany architekt Władysław Horodecki.

W 1968 roku, w trakcie studiów został przyjęty na podstawie prac do Związku Polskich Artystów Plastyków^[6]. Był wówczas najmłodszym zawodowym artystą plastykiem w Polsce. Debiutował wystawą indywidualną malarstwa w Klubie Hybrydy w roku 1969.

Wystawiał indywidualnie w Polsce i za granicą. Jego obrazy znajdują się w zbiorach obcych, w kolekcjach prywatnych i fundacjach o zasięgu międzynarodowym : m.in. w Niemczech, Francji, Hiszpanii, Anglii, we Włoszech, Szwecji, Danii, Japonii, Portugalii, Australii, USA, Rosji.

W latach 70. XX wieku rozpoczął działalność wystawienniczą. Generalny projektant wielu wystaw i ekspozycji handlowych, artystycznych, w kraju i za granicą m.in.: „Fryderyk Chopin” na zamówienie MSZ i Towarzystwa im. Fryderyka Chopina (25 państw) oraz największej wystawy w historii artystycznej fotografiki polskiej „Polska – Kraj – Ludzie” (Maneż - Moskwa 1974), za którą otrzymał wraz z zespołem nagrodę państwową^[7].^[8]^[9]

Jest autorem koncepcji wielu neonów warszawskich, projektantem plakatów społeczno-politycznych, znaków graficznych, m.in. logo PZPR, znaczków filatelistycznych – serii; medalionów, plakatów filmowych i reklamowych, a także godeł kilku instytucji państwowych^[10]^[11]^[12].^[13]

W połowie lat 70. XX wieku wykonał generalny projekt humanizacji wielkiego zakładu przemysłowego Polska Wełna w Zielonej Górze (został generalnym projektantem w drodze wygranego konkursu), było to jego największe przedsięwzięcie projektowe w życiu. Dotyczyło kolorystyki hal, kolorystyki maszyn z uwzględnieniem psychologicznego oddziaływania barw, ubiorów, terenów okalających, elewacji kolorystycznych i zaplecza socjalnego w pojęciu estetyki architektury wnętrz i humanizacji wypoczynku i rekreacji.

Jest autorem plakatów dla Filmu Polskiego, projektów folderów reklamowych oraz czołówki eksportowej rozpoczynającej każdy film polski. Projektant polskich stoisk artystyczno-ekspozycyjnych na Międzynarodowych Festiwalach Filmowych m.in.: w Berlinie Zachodnim, San Sebastián, Santander, Wenecji, San Remo, Karlowych Warach, Moskwie i Cannes oraz ekspozycji artystycznych dotyczących filmów Andrzeja Wajdy, Krzysztofa Zanussiego, Kazimierza Kutza, Krzysztofa Kieślowskiego, Janusza Kijowskiego i Agnieszki Holland. Był generalnym projektantem Festiwali Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku w roku 1980, a także godła tegoż festiwalu^[14].

Przez wiele lat współpracował z Polskim Radiem w redakcji muzycznej oraz literackiej jako recenzent operowy. Jest twórcą najdłuższego serialu biograficznego o Plácido Domingo („Plácido Domingo – Moje życie na scenie”) oraz Teatrów Operowych i Muzycznych PR - napisał 17 premierowych słuchowisk m.in. „Pamiętniki Beniamina F. Pinkertona”, „Tragedia Don Carlosa”, „Otello – maur pokonany, czyli Szekspir i Verdi”. Prowadzi również znaną audycję „Opera Tygodnia”. Jest wówczas uważany, obok Jana Webera, za najbardziej słuchanego autora Polskiego Radia^[15]. Na zlecenie Universal Music Group Polska (Deutsche Grammophon, Decca Records, Philips Classics) napisał opracowanie naukowe o fizjologii i funkcji głosu Plácido Domingo pt. „Piramida Dominga”^[16].

Owocem wieloletnich analiz teoretycznych muzyki w powiązaniu z literaturą i malarstwem jest powstanie nowego spojrzenia na sztuki wyższe, określonego mianem „przypadku kreacyjnego”. Tworzy teorię plansjonizmu aleatorystycznego, kierunku, który obejmuje malarstwo, literaturę i muzykę oraz środki przekazu. Całą teorię nowej estetyki i kierunku w sztukach przedstawia w swej pracy „Manifest Aleatoryzmu (teoria neoaleatoryzmu)”^[17].

Wybrane prace artysty
Potyczka zwiadu napoleońskiego 12 km od Moskwy 1812. Pantareizm. Akryl. 70×100 cm. 2015
Żniwa Polskie. Aleatoryzm. Akryl. 40×50 cm. 2016
Rozrastający się neurologiczny sad majowy. Aleatoryzm. Akryl. 40×50 cm. 2016
Śmiertelna szarża Francusko Polskiej grupy zaczepnej, 2017
Manifestacja plam w Wilanowe z udziałem Obserwatora Ściennego 60×60 cm, akryl. pł. 2017
Plamy opadowe palety na przykładzie powtarzalnego konia akrylowego, akryl, 73×92 cm, 2017
Zdzisław Otello Horodecki „Manifest.Przemarsz Kamieni.” Grafika. 2019.
Logo PZPR. Autor artysta plastyk Zdzisław (Otello) Horodecki 1978. Wersja podstawowa bez zmian wprowadzonych bez aprobaty autora^[12], logo wyłonione w drodze konkursu w 1978 roku^[13]
Katyń. Grafika autorska Zdzisław (Otello) Horodecki, Upamiętnienie, 2020

Zdzisław Otello Horodecki

Życiorys

Przypisy

Wikiwand - on