Zgromadzenie Sióstr Życia Maryi

Zgromadzenie Sióstr Życia Maryi, mariawitki (łac. Congregatio Mariae Vitae, lt. Mariae Vitae seserų kongregacija, Marijavitės) – rzymskokatolickie żeńskie zgromadzenie zakonne założone w 1737 roku na Litwie przez proboszcza kościoła św. Stefana w Wilnie, Józefa Stefana Turczynowicza.

Zobacz też: Mariawitki.

Mariawitki

Pełna nazwa	Zgromadzenie Sióstr Życia Maryi
Nazwa łacińska	Congregatio Mariae Vitae
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Status kanoniczny	zgromadzenie zakonne
Założyciel	Józef Stefan Turczynowicz
Data założenia	1737
Data zatwierdzenia	1752

Kościół św. Stefana w Wilnie, przy którym działał pierwszy klasztor mariawitek

Dawny klasztor mariawitek w Częstochowie, obecnie budynek IV Liceum Ogólnokształcącego im. Henryka Sienkiewicza

Zgromadzenia Sióstr Życia Maryi nie należy mylić ze Zgromadzeniem Sióstr Mariawitek powstałym w ramach Kościoła Mariawitów^[1]. Zgromadzenie Sióstr Mariawitek nie jest wspólnotą zakonną Kościoła katolickiego.

Historia

Kongregację pod nazwą Zgromadzenie Sióstr Mariae Vitae zatwierdzili na prawie diecezjalnym w 1737 roku biskupi wileński, łucki, żmudzki i inflancki. 15 kwietnia 1752 roku uzyskała ona zatwierdzenie papieża Benedykta XIV.

Głównym celem istnienia zgromadzenia mariawitek była praca wychowawcza, kształcenie ubogich dziewcząt, opieka nad chorymi oraz sierotami. Mariawitki zajmowały się ponadto zgodnie z zaleceniem fundatora misją wśród litewskich Żydów oraz opieką nad konwertytkami z judaizmu. Powodowało to, że często były w konflikcie z gminami żydowskimi. Skargi do kurii spowodowały rozwiązanie zgromadzenia. Po kasacie zakonu przez konsystorz wileński w drugiej połowie XVIII wieku, na wniosek przybyłych osobiście z apelacją do Rzymu sióstr jego regułę ponownie potwierdził w 1774 roku papież Klemens XIV.

Po powtórnym zatwierdzeniu zgromadzenie działało głównie na Białej Rusi, gdzie założyło kilkanaście domów zakonnych.

Zgromadzenie mariawitek istniało do połowy XIX wieku. W latach 1842–1850 zaczęło chylić się ku upadkowi. Brakowało powołań. Wiele domów zostało zamkniętych. W 1864 roku podczas powstania styczniowego zgromadzenie zostało, w ramach represji wobec Polaków, rozwiązane z nakazu władz carskich i zaprzestało działalności. Cały majątek wspólnoty przejął skarb państwa, a siostry mariawitki zostały zmuszone do wstąpienia do innych zakonów i zgromadzeń zakonnych.