Lel i Polel – boscy bliźniacy w mitologii słowiańskiej. Pierwszy raz wspomnieni w 1519 przez Macieja Miechowitę, który przedstawia ich jako odpowiedników greckich Kastora i Polluksa oraz synów bogini Łady, odpowiedniczki greckiej Ledy. Nie ma powszechnej zgody co do autentyczności kultu Lela i Polela.

Lelum, Polelum – postacie z dramatu Juliusza Słowackiego Lilla Weneda. Lelum i Polelum byli pojmanymi przez Lecha synami króla Wenedów – Derwida. Po uwolnieniu skuci jednym łańcuchem walczyli jako jeden wódz plemienia zapowiedziany wróżbą Rozy Wenedy.