dopełniacz

wymowa:: IPA: [dɔˈpɛwʲɲat͡ʃ], AS: [dopeu̯ʹńač], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1) gram. drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?; zob. też dopełniacz (przypadek) w Wikipedii
odmiana:: (1.1)
przykłady:: (1.1) Jak brzmi ten wyraz w dopełniaczu?
składnia:: (1.1) dopełniacz + D.
kolokacje:
synonimy:: (1.1) genitiwus
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. dopełnianie n, dopełnienie n, dopełnianka ż, dopełniciel m; czas. dopełniać ndk., dopełnić dk.; przym. dopełniaczowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:: (1.1) Dopełniacz określa również stosunek własności (odpowiada na pytanie czyj?); zobacz też: Aneks:Język polski - deklinacja
tłumaczenia:

angielski: (1.1) genitive, possessive
arabski: (1.1) إضافة ż
baskijski: (1.1) genitibo
białoruski: (1.1) родны склон m, генітыў m
czeski: (1.1) genitiv m, druhý pád m
dolnołużycki: (1.1) genitiw m
duński: (1.1) genitiv w, ejefald n
esperanto: (1.1) genitivo
estoński: (1.1) genitiiv, omastav
francuski: (1.1) génitif m
hiszpański: (1.1) genitivo m
islandzki: (1.1) eignarfall n
japoński: (1.1) 生格
kaszubski: (1.1) rodzôcz m, genytiw m
łaciński: (1.1) genitivus
niemiecki: (1.1) Genitiv m
nowogrecki: (1.1) γενική ż
nowopruski: (1.1) gēnitiws m
polski język migowy:
(w zapisie SignWriting)
(1.1)
portugalski: (1.1) genitivo m
rosyjski: (1.1) родительный падеж m
słowacki: (1.1) genitív m
szwedzki: (1.1) genitiv w
ukraiński: (1.1) родовий відмінок m
węgierski: (1.1) birtokos eset
włoski: (1.1) genitivo m

[1]
Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.

dopełniacz (język polski)