genom

Podobna pisownia: Genom • genóm

genom (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɡɛ̃nɔ̃m], AS: [gẽnõm], zjawiska fonetyczne: nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) biol. materiał genetyczny zawarty w podstawowym (haploidalnym) zespole chromosomów; zob. też genom w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) C. lm od: gen

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	genom	genomy
dopełniacz	genomu	genomów
celownik	genomowi	genomom
biernik	genom	genomy
narzędnik	genomem	genomami
miejscownik	genomie	genomach
wołacz	genomie	genomy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. genomowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) nie mylić z: genotyp

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) genome
• baskijski: (1.1) genoma
• bułgarski: (1.1) геном m
• francuski: (1.1) génome m
• hiszpański: (1.1) genoma m
• kataloński: (1.1) genoma m
• słowacki: (1.1) genóm m
• słoweński: (1.1) dednina ż, genom m
• szwedzki: (1.1) genom n
• węgierski: (1.1) genom

źródła:

genom (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) biol. genom

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	genom	genomy
dopełniacz	genomu	genomů
celownik	genomu	genomům
biernik	genom	genomy
wołacz	genome	genomy
miejscownik	genomu	genomech
narzędnik	genomem	genomy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. genový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: