liczba pojedyncza

liczba pojedyncza (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈlʲid͡ʒba ˌpɔjɛˈdɨ̃n͇t͡ʃa], AS: [lʹiǯba poi ̯edỹṇča], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udźw.• udziąs.• nazal.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	liczba pojedyncza	liczby pojedyncze
dopełniacz	liczby pojedynczej	liczb pojedynczych
celownik	liczbie pojedynczej	liczbom pojedynczym
biernik	liczbę pojedynczą	liczby pojedyncze
narzędnik	liczbą pojedynczą	liczbami pojedynczymi
miejscownik	liczbie pojedynczej	liczbach pojedynczych
wołacz	liczbo pojedyncza	liczby pojedyncze

(1.1) gram. cecha wyrazu oznaczająca, iż odnosi się on do jednej osoby lub jednej rzeczy; zob. też liczba pojedyncza w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek zgody;

 

przykłady:

(1.1) Rzeczownik „drzwi” w języku polskim nie ma formy liczby pojedynczej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) liczba mnoga, liczba podwójna

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) singular (number)
• białoruski: (1.1) адзіночны лік m
• bułgarski: (1.1) единствено число n
• czeski: (1.1) číslo jednotné n
• duński: (1.1) ental n
• esperanto: (1.1) singularo, ununombro
• fiński: (1.1) yksikkö
• francuski: (1.1) singulier m
• gudźarati: (1.1) એકવચન n (ēkavacana)
• hiszpański: (1.1) singular m
• islandzki: (1.1) eintala ż
• japoński: (1.1) 単数 (たんすう, tansū)
• jidysz: (1.1) איינצאָל ż (ejncol)
• kaszubski: (1.1) pòjedinczô lëczba ż
• kataloński: (1.1) singular m
• koreański: (1.1) 단수 (tansu)
• niderlandzki: (1.1) enkelvoud n
• niemiecki: (1.1) Singular m, Einzahl ż
• nowogrecki: (1.1) ενικός m
• nowopruski: (1.1) aīnagirbausna ż
• ormiański: (1.1) եզակի
• rosyjski: (1.1) единственное число n
• rumuński: (1.1) singular, număr singular
• ukraiński: (1.1) однина ż
• włoski: (1.1) numero singolare m, singolare m

źródła: