ordynus

ordynus (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zachowująca się ordynarnie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) prostak, chamisko, chamidło, cham, burak, ćwok, buc

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ordynarność ż

przym. ordynarny

przysł. ordynarnie

rzecz. ordynarność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: