tryumfator

tryumfator (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzad. ktoś, kto odniósł zwycięstwo

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zwycięzca

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tryumfalność ż, triumf m, tryumf m, triumfator m, triumfatorka ż, tryumfatorka ż, triumfalizm m, tryumfalizm m

czas. triumfować ndk., tryumfować ndk., zatriumfować dk.

przym. triumfalny, triumfalistyczny, tryumfalistyczny, tryumfalny

przysł. triumfalnie, tryumfalnie, triumfalistycznie, tryumfalistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) triumphator
• francuski: (1.1) triomphateur m
• hiszpański: (1.1) triunfador m
• niemiecki: (1.1) Triumphator m

źródła: