wiano

wiano (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvʲjãnɔ], AS: [vʹi ̯ãno], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przest. posag, wyprawa panny młodej

(1.2) hist. praw. suma zapisywana żonie przez męża, równa sumie posagu; zob. też wiano w Wikipedii

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) zob. wiać

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiano	wiana
dopełniacz	wiana	wian
celownik	wianu	wianom
biernik	wiano	wiana
narzędnik	wianem	wianami
miejscownik	wianie	wianach
wołacz	wiano	wiana

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) wiano klasztorne

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wianuszek mrz, wianowanie n, wianek m, wianczarka ż

czas. wianować ndk.

przym. wianowy, wieńcowy

związki frazeologiczne:

(1.1) wnieść wiano

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bride price; (1.2) bride price
• bułgarski: (1.1) вено n
• hiszpański: (1.1) dote ż lub m; (1.2) manda ż (en favor de la esposa), excrex m
• nowogrecki: (1.1) προίκα ż
• rumuński: (1.1) zestre ż; (1.2) zestre ż
• ukraiński: (1.1) ві́но n
• wilamowski: (1.1) wjano n; (1.2) wjano n
• włoski: (1.1) spesa della sposa

źródła: