sonant
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
română
Etimologie
Din franceză sonnante.
Pronunție
- AFI: /so'nant/
Substantiv
| Declinarea substantivului sonant | ||
| n. | Singular | Plural |
| Nominativ-Acuzativ | sonant | sonante |
| Articulat | sonantul | sonantele |
| Genitiv-Dativ | sonantului | sonantelor |
| Vocativ | ' | ' |
- care prin unele caracteristici se apropie de vocale, iar, în unele limbi, poate fi sunet silabic.
Traduceri
Traduceri
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads