Василь Габда

Василь Габда, * 11. юл 1925, Ужгород, Чехословакия – †22. август 2003, Ужгород Украина — малярь, театралный декоратор и педагог, представитель Подкарпатской школы малярства.^[1]

Василь Габда
Чинность	малярь, педагог
Жанр	пейзаж, натюрморт
Уроджѣня	юла 11., 1925(1925-07-11) Ужгород, Чехословакия
Упокоеня	авґуста 22., 2003 (78 р.) Ужгород, Украина
Учительове	Адалберт Ерделій, Йосиф Бокшай, Федор Манайло
GKG:/g/11gfjbzfwx; ЕСУ:27904; Ту можуть быти податкы з Wikidata, не контролованы авторами статѣ

Биография

Учив ся в Ужгородской гимназии в (1935–1943), де перву науку малярства достав од Й  Бокшая. Штудовав архитектуру в Будапештѣ (1944–1945), выштудовав Ужгородске умѣлецко-промыслове училище (1946), де його учителями были Й. Бокшай, А. Ерделий, Ф. Манайло.^[1]

Працовав преподавательом училища (1947–1948)^[2] и декоратором музично-драматичного театра в Ужгородѣ. Габда — еден з основных представительох Подкарпатской школы малярства, майстер постимпресионистичного карпатского пейзажа.^[1]

Його облюбены темы: лиричны крайовиды, рафиноване малярство тишины. Палета фарб спокойна, тепла и ясна, здержана переважно в синьо-зеленых ай лиловых тонах.^[2]

Векшы персоналны выставкы: Ужгород (1985); в Словакии: Кошице (1985), Требишов (1995), Комарно (1999).^[2] Образы Габды суть представлены в галереях Украины, России, Побалтя, Мадярщины, Германии, Японии, Канады, США, Венезуелы.^[1]

Творба

Умѣлецкы титулы

• 1958 — член Сполку малярьох Украины
• 1980 — Заслуженый малярь Украины
• 1995 — лавреат областной награды Бокшая и Ерделия
• 2000 — Народный малярь Украины

Выбране з образох

серия «Минувшина Закарпаття» (1980); «На Гуцульщині» (1953), «Рання весна» (1968), «Волівеччина», «Ужгородський замок» (обадва – 1970), «Синя річка» (1972), «Осінні квіти» (1974), «Польові квіти», триптих «Пори року» (вшиткы – 1975), «Річка Уж» (1978), «Стара Верховина» (1979), «Старе дерево», «Осінь у Карпатах», «Казковий мотив» (вшиткы – 1981), «Тала вода» (1991), «Село Княгиня» (1993), «Осінні дерева» (1995), «27 лютого» (1996), «Соняшники» (1997), «Сині Карпати» (1998), «Ліс», «Село Кострино» (обидва – 2001).^[2][3]

Жерела и одказы

• Михайло Капраль: Габда Василь //Енциклопедія історії та культури карпатських русинів. Укладачі Маґочій П. Р., Поп І. — Ужгород: Вид-во В. Падяка, 2010. — 856 c.+ХХХІІ с. ISBN 978-966-387-044-1 укр. С. 105.
• Юрченко-Микита О. В. (2006). Габда Василь Георгійович. //Енциклопедія Сучасної України. http://esu.com.ua/search_articles.php?id=27904. [перевірено 2020-07-19].укр.