Franciscu Guglielminu
From Wikipedia, the free encyclopedia
Franciscu Guglielminu (Francesco Gugliemino 'n talianu) fu nu pueta dialittali sicilianu. Nascìu a Jaci Catina (CT) l’ 8 di marzu dô 1872 e murìu a Catania ntô 1956.
Franciscu, nun avìa luci alèttrica a sò casa e pri studiari jeva sutta li lampiuna dâ lluminazzioni pùbbrica e ddocu si furmau la sò curtura umanìstica; friquintau la scola “Capizzi” di Bronti e dopu si scrivìu ô liceu “Gulli e Pennisi” di Jaci; si lauriau nta l’Univirsitati di Catania, unni appoi uttinìu la cattidra di Littiratura Greca.
A l’etati di trent’anni, quannu friquintava li cìrculi mundani e littirari catanisi, appi nu scontru littiràriu cu Ninu Martogliu, ca nta nu primu mumentu s'eppi pri menzu dê pàggini dî rivisti curturali di l'èbbica, ma, ca appoi addivintau nu scontru fìsicu cu nu veru e pròpriu duellu suspinnutu pê firiti ca s'avianu fattu l'unu cu l'àutru.
Doppu ssu duellu, si mìsiru ntô menzu àutri cristiani ca, facènnuli ncuntrari comu pri casu nta nu lucali catanisi, li purtaru a fari paci. Di ssu jornu sti dui addivintaru granni amici.
Francescu fu un pueta ntrèppiti di la vita, dê sintimenti, e fu macari nu pueta malincònicu; nta ogni uccasioni circau di valurizzari lu dialettu, la lingua di la "gintaredda", e macari ca era un pueta dialittali nun fu mai vulgari, particularità ca Federicu De Roberto tinni a suttaliniari.