Jàcumu II d'Aragona
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Jàcumu II (Valenzia, 10 di austu 1267 – Barcillona 2 di nuvèmmiru o 5 di nuvèmmiru 1327), chiamatu lu Giustu (n catalanu: Jaume el Just; n spagnolu Jaime el Justo) fu re di Sicilia (comu Jàcumu I) dû 1285 ô 1295 e re d'Aragona e Valenzia e Cunti di Barcillona dû 1291 ô 1327. Ntô 1297 vinni assignatu lu regnu di Sardinia e Còrsica. Usau lu tìtulu latinu Iacobus Dei gracia rex Aragonum, Valencie, Sardinie, et Corsice ac comes Barchinone. Fu lu figghiu secunnu di Petru III d'Aragona e Custanza d'Aragona.

Remove ads
Regnu
Succidìu sò patri comu re di Sicilia ntô 1285. Quannu murìu sò frati Alfonzu III ntô 1291, pigghiau macari lu tronu d'Aragon. Pi menzu di nu pattu cu Carlu II d'Angiò ntô 1296, cci accurdau a lassari jiri la Sicilia, mi li baruna sicilian, mmeci, cci minteru sò frati Fidiricu. Arrignau fini â sò morti ntô 1327.
Scrittura
Duranti lu sò regnu ntâ Sicilia (1285–1291) Jàcumu cumpunìu l'ùnicu puema chi ancora asisti (scrittu pi occitanu), didicatu a la Madonna: Mayre de Deu.[1] Jàcumu paragunau la cresia a na navi chi nun veni guidata drittamenti (nauchier, zzoè lu Papa):
|
|
L'ùrtimi versi prèjanu a la Madonna ca lu pruteggi dî piccati:
|
|
Pricidutu di: Petru III d'Aragona |
Re di Sicilia | Succidutu di: Fidiricu II di Sicilia |
Remove ads
Noti
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads