گرو گرنٿ صاحب
From Wikipedia, the free encyclopedia
گرو گرنٿ صاحب(Punjabi (Gurmukhi)eg.ਓ : (Gurū Gra°th Sāhib Jī), پنجابي اچار: [ɡʊɾu ɡɾəntʰ sɑhɪb], /ˈɡʊəruː ɡrʌnt səˈhɪb/):
Sri Guru Granth Sahib | |
---|---|
Illuminated Guru Granth Sahib folio with nisan (Mul Mantar) of Guru Gobind Singh | |
مذھب | Sikhism |
گرو گرنٿ صاحب سکن جي مذهب جو مقدس ڪتاب آهي. ڏھ انساني گروئن کانپوءِ سک مذھب جا پيروڪار ان ڪتاب کي آخري گرو سمجھندا آھن.[1]سڀ کان اول پنجين نمبر گرو ارجن آدي گرنٿ جو ڪتاب جوڙيو. ڏھين نمبر گرو گوبند سنگھ ان ڪتاب ۾ گرو تيغ بھادر جي سلوڪ ۽ بيتن وغيره جو اضافو ڪيو.[2]ان اضافي کانپوءِ ان ڪتاب جو نالو گرو گرنٿ صاحب پئجي ويو.[3]گرو گوبند سنگھ جي وفات کان پوءِ بابا ديپ سنگھ ۽ ڀائي ماني سنگھ گرو گرنٿ صاحب جون ڪاپيون تيار ڪري ورھايون.[4] ڪتاب ۾ 1430 انگ يعني صفحا، 6000 سبد يعني سٽون آھن.[5][6] جيڪي شاعراڻي انداز ۾ لکيل آھن
“آد گرنٿ” يا “آد بيڙ”، جنھن کي شري گرو گرنٿ پڻ سڏيو وڃي ٿو، سا سکن جي پوتر پوٿي آھي، جنھن کي سکن جي پنجين گرو ارجن ديو، اڪبر جي زماني 1604ع ۾ مرتب ڪيو. ان ۾گرو نانڪ کان سواءِ ٽن ٻين گــُرن ۽ ٻين ڀڳتن جو ڪلام گڏ ٿيل آهي.گرو گرنٿ ۾ شامل ڪلام ۾ سنسڪرت، ھندي، راجستاني ۽ پنجابيءَ سان گڏ سنڌيءَ جا ڪيترا لفظ ۽ فقرا استعمال ٿيل آھن.[7].