Abdullah ibn al-Mu'tazz

Abdullah ibn al-Mu'tazz (arapski: عبد الله بن المعتز‎ / ALA-LC: ‘Abd Allāh bin al-Mu‘utaz; Samarra 861 – Bagdad, 901) bio je abasidski princ i kratkotrajni kalif, daleko poznatiji kao Kitab al-Badi, knjige koja predstavlja kritičku studiju arapske poezije, odnosno jedno od najranijih djela arapske književne teorije i književne kritike.^[1]

Bio je praunuk Harun al-Rašida, kao i svjedok porodičnih i dvorskih intriga čije su žrtve bili njegovi preci i prethodnici na mjestu kalifa. Djed al-Mutawakkil je ubijen u vrijeme kada je Abdulah bio malo dijete, a nešto kasnije i otac al-Mu'tazz. Nastojeći preživjeti, distancirao se od politike i posvetio poeziji.

Usprkos toga, nakon smrti svog rođaka al-Muktafija je prihvatio ponudu da preuzme prijestolje. Međutim, vezir se okrenuo protiv njega, te je nakon samo jednog dana i noći al-Mutazz svrgnut i prognan iz palače; nakon kraćeg skrivanja je uhvaćen i vraćen u palaču, gdje je zadavljen. Novim je kalifom postao njegov 13-godišnji rođak al-Muqtadir.