Dingwall

Dingwall (škotsko-gelski Inbhir Pheofharain, škotski: Dingwal) je nekadašnji kraljevski grad na sjeveroistoku Škotske od 5,491 stanovnika.^[1]

Dingwall Inbhir Pheofharain
Panorama grada Panorama grada
Koordinate: 57°35′N 4°25′W
Država	Ujedinjeno Kraljevstvo
Sastavna država	Škotska
Područni savjet	Highland
Namjesništvo	Ross i Cromarty
Površina
- Ukupna	3.76 km²[1]
Stanovništvo (2011.)
- Grad	5,491[1]
- Gustoća	1,460.4[1]
Vremenska zona	UTC+0 (UTC)
Poštanski broj	IV15
Pozivni broj	01349
Službene stranice www.dingwall
Karta
Dingwall

Dingwall administrativno podpada pod Područno vijeće (council area) - Highland, a nekada je bio administrativni centar historijskog countya Ross i Cromarty.^[2]

Geografija

Dingwall leži u Easter Rossu pored rijeke Conan i zaljeva Cromarty Firth, 16 km sjeverozapadno od Invernessa.^[2]

Historija

Njegovo nordijsko ime Dingwall - koje znači parlament u dolini^[2] jasno ukazuje da su ga osnovali norveški Vikinzi u ranom Srednjem vijeku, kao i to da je bio važan trgovački centar.

Dingwall je dobio status kraljevskog grada - 1226., od 1265. postao je administrativni centar šerifata Ross (Sheriffdom of Ross) a nakon toga i countya Ross i Cromarty. A između 1975. - 1996. bio je administrativni centar distrikta Ross i Cromarty u regiji Highlands.^[2]

Tokom čitave svoje historije Dingwall je bio je poprište klanovskih borbi za vlast nad njime, jedan od najutjecajnih klanova - Ross, domogao se titule earla. Oni su još za Srednjeg vijeka podigli - Zamak Tulloch, koji je bio njigova snažna utvrda, kasnije su ga zamijenjeli dvorcem kog su podigli u tadašnjoj luci. Još od samog starta industrijske revolucije u 18. vijeku grad je imao tekstilnu manufakturu, 100 godina kasnije Dingwall se razvio kao cestovno i željezničko čvorište i centar trgovine stokom.^[2]

Kako se luka počela zatrpavati nanosima Rijeke Conan - 1817. prokopan je kanal, da bi se mogli primiti i veći brodovi dubljeg gaza, ali se on ubrzo pokazao premalim pa je zapušten.^[3]

Razvojem ekspoatacije nafte iz Sjevernog mora 1970-ih. povećao se u samo deset godina broj stanovnika pa je grad narastao na 5.000 ljudi.^[2]

Znamenitosti i atrakcije

Najveće znamenitosti grada uz Zamak Tulloch, su Gradska vijećnica i crkva sv. Klementa iz 1801.

Dingwall ima gradski muzej, a poznat je i po svom tradicionalnom muzičkom festivalu koji se održava u ljetnim mjesecima, istovremeno sa Hajlanskim igrama.^[2]

Nedaleko od grada u pravcu sjeveroistoku, leži Zamak Foulis, nekadašnja utvrda glavara klana Munro.^[2]