Dušan Jakšić

Dušan Jakšić (Karlovac, 5. jun 1927 – Beograd, 17. decembar 2009.) bio je srpsko-jugoslovenski pozorišni i filmski glumac i pevač. Stekao je popularnost u Jugoslaviji svojim šlagerima, šansonama, džez pesmama i obradama starogradskih pesama. Snimio je oko 80 ploča i kaseta i nastupao na brojnim koncertima u Jugoslaviji i inostranstvu. Njegov muzički stil je često poređen sa Yvesom Montandom.^[1][2]

Dušan Jakšić
Jakšić 1960-ih, fotografija Stevana Kragujevića
Datum rođenja	(1927-06-05)5. 6. 1927.
Mjesto rođenja	Karlovac, Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti	17. decembra 2009. (dob: 82)
Mjesto smrti	Beograd, Srbija
Zanimanje	glumac pevač
Period aktivnosti	1950—2005
Žanrovi	starogradska muzika šlager šansona džez

Biografija

Jakšić je rođen 1927. godine u Karlovcu, tadašnjoj Kraljevini Jugoslaviji. Tokom Drugog svetskog rata je boravio na Sremskom frontu.^[3] Nakon rata, sa 18 godina, se preselio u Beograd sa željom da se bavi glumom,^[4] gde je prvo studirao pevanje na Muzičkoj akademiji Univerziteta u Beogradu, a zatim je prešao na Pozorišnu akademiju (današnji Fakultet dramskih umetnosti), gde je diplomirao u klasi prof. Bojana Stupice.^[5]

Svoju glumačku karijeru je započeo 1950. godine u Jugoslovenskom dramskom pozorištu.^[5] Potom je nastupao u Novosadskom pozorištu, a 1953. je dobio prvu ulogu u Beogradskom dramskom pozorištu.^[4][1] Godine 1971. postao je član Narodnog pozorišta u Beogradu, gde je nastupao do penzionisanja 1990. godine.^[4][5] Njegova prva filmska uloga bila je u Roju Miće Popovića iz 1966. godine.^[4] Kao glumac, učestvovao je u zabavnim emisijama Radio Beograda „Veselo veče「.

Jakšićeva pevačka karijera počela je 1954. godine, nakon što je svojim pevanjem na događaju lista Borba impresionirao Duleta Radetića, muzičkog direktora Radio Beograda.^[3][1] Godine 1955. proslavio se sa šlagerima Noćas nisu sjale i Sve moje jeseni su tužne Žarka Petrovića.^[3][4] Ubrzo je počeo da nastupa na domaćim i međunarodnim festivalima. Godine 1958. na Opatija festivalu izveo je More, more M. Biroa,^[4] gde je osvojio prvu nagradu slušalaca Radio Beograda i drugu nagradu slušalaca Radio Zagreba. Na Beogradskom proleću 1964. godine, njegova obrada pesme Čerge, autora LJ. Despotovića, osvojila je prvu nagradu publike.

Jakšić je preminuo 17. decembra 2009. u Beogradu od raka, u 82. godini života.^[6]

Izabrana diskografija

• Karolina, daj (SANREMO '61) EPY3098
• Ja sam simpatičan / Napunite mi času / Zemlja srca mog / Svet / EP50243
• Jednom se živi / Žaklin / Dečak iz predgradja / Sneg / EPY3743
• Kad dođe noć / Za dva poljupca / Zbogom drugovi / Niko na svetu / EP50241
• Kristinka / Ja sam vjetar / SY1048
• Luna nad morem / Manuela/ SY1137
• Mali Gonzales / Suze ljubavi / SY1211
• Maliziusella / Torero / Chitarra romana / Ti-pi-tipso / EPY3033
• Marina / Biću opet tu / Julija / Kad prođe sve / EPY3063
• Noćas nisu sjale (zvezdice na nebu) / Moja mala nema mane / Jesen stiže dunjo moja / Al' je lep ovaj svet / P17116
• Raskršće / Dosvidanja / Sevastopoljski vals / Oproštaj sa gitarom/ EPY3244
• Sad znanci smo samo / Trojka / SY1032
• Tamo daleko / Teci, Dunave / Nebo je tako vedro / Jesenje lišće/ Izdavač/ EPY3453
• Tri godine sam te sanjao / Tuga rastanka / Podmoskovske večeri / Kad bi moja bila/ EPY3058
• Usamljena harmonika / Marinika / Reka bez povratka / Zračak nade / EPY3010
• Vrati se / Priča o crnim očima / Melodie d'amour / Pesma mladosti / EPY3060

Izabrana filmografija

• Roj (1966)
• Pobeda (1972)
• Građani sela Luga (1972)
• Bećarski divani (1973)
• Crvena bašta (1973)
• Stari Beograd (1981)
• Noć na Gornjaku (1982)
• Svečana obaveza (1986)
• Zvezde ljubavi (2005)

Nagrade

Dobitnik je mnogih priznanja i nagrada za svoj rad: Zlatni Beočug grada Beograda 1976. za godišnji doprinos i životno delo; Godišnja nagrada Narodnog pozorišta 1976. godine; 3 plakete Zaslužnog građanina Beograda; Medalja zasluga za narod; Orden rada sa zlatnim vencem; Orden zasluga za narod sa srebrnim vencem; nagrada na festivalu komedije u Jagodini 1999; Zlatna značka Turističkog saveza Beograda.