Afinitet prema elektronu

Afinitet prema elektronu je energija koja se oslobađa (ili veže) pri vezivanju elektrona za atom u gasovitom stanju. Pri tome se dobija negativno naelektrisana čestica - anjon.^[1][2]

Najveći afinitet prema elektronu imaju halogeni elementi, a najmanji alkalni metali.^[3] Apsolutna vrednost afiniteta prema elektronu raste (ima negativniju vrednostu) u periodi (sleva udesno), a opada u grupi (odozgo nadole). Svi plemeniti gasovi imaju afinitet prema elektronu veći od nule, kao i berilijum, magnezijum i azot.

Proces vezivanja elektrona za atom može se prikazati jednačinom: X(g) + e -> X^-(g)

Afinitet prema elektronu određuje se složenim procesima, baš zbog toga tačno su utvrđeni afiniteti prema elektronu samo malog broj elemenata.

Najveći afinitet prema elektronu imaju elementi VIIA grupe - halogeni elementi, čijim atomima nedostaje jedan elektron do stabilne konfiguracije plemenitog gasa. Oni oslobađaju najveću energiju pri vezivanju elektrona u najviši energetski nivo.