Gradonačelnik Podgorice

Gradonačelnik Podgorice je načelnik grada Podgorice, glavnog grada Crne Gore od 13. jula 1946. Zastupa u ime grada, a izvršnu funkciju obavlja u gradu Podgorici.

Zastava gradonačelnika Podgorice

Grad je pripojen Kraljevini Crnoj Gori pod vladavinom kralja Nikole, odmah poslije Berlinskog kongresa, okončanog u julu 1878. Naziv grada je od 25. jula 1946. do 2. aprila 1992. bio Titograd u čast maršala Tita.

Lista

#	Gradonačelnik	Početak mandata	Kraj mandata	Stranka	Bilješke
1.	Ilija Plamenac	1879	1886	nezavisan	Guverner u ime kralja Nikole, u službi od kraja januara 1879.[1] Vojskovođa u Crnogorsko-turskom ratu, više puta nagrađen ordenima, bit će dvadesetpet godina Ministar odbrane Crne Gore (1879–1905).
2.	Luka Nenezić	1886	1891	nezavisan
3.	Marko Pejanović	1891	1893	nezavisan
4.	Stevan Lukačević	1893	1895	nezavisan	Političar, trgovac i glumac. Bio je jedan od osnivača Podgoričkog pozorišnog društva. Igrao je ulogu Maksima Crnojevića u Kostićevoj drami Maksim Crnojević izvedenoj u Podgorici 5. aprila 1885. Pisao je za Glas Crnogorca, tjednika koji je izlazio na Cetinju između 1873. i 1916.. Bio je bio daleki rođak kralja Nikole[2] i potomak Karađorđa Petrovića.[3]
5.	Stevan Raičković[a]	1895	1899	nezavisan
6.	Jovan Mrčarica	1899	1906	nezavisan
7.	Spasoje Piletić	1906	1908	NS
8.	Nešo Stanić	1908		NS	Historičar i pisac, autor nekoliko knjiga i članaka.
9.	Stanko Marković	1908	1915	PNS
10.	Savo Šestić	1915	1916	nezavisan
11.	Ljubomir Glomazić	1916	1918	NS
12.	Savo Cerović	1918	1920	NRS
13.	Luka Pišteljić	1920	1922	nezavisan
14.	Ljubomir Krunić	1922	1925	NRS
15.	Nešo Šćepović	1925	1940	NRS	Poduzetnik i političar, jedan od najimućnijih Podgoričana, pa su ga stanovnici prozvali Sirotinjska majka jer je zajamčio hranu i novac siromašnima. Bio je predsjednik Trgovinsko-industrijske i zanatske komore, duguje mu se velika podloga izgradnji zgrada u Podgorici. Pri kraju rata, komunisti su ga proglasili neprijateljem i država mu je kasnije oduzela posjed.
16.	Dimitrije Begović	1940	1941	NRS
17.	Miloš Vučinić	1941	1944	nezavisan
18.	Petar Raičković	1944	1945	nezavisan
19.	Stevan Radusinović	1945	1947	KPJ
20.	Periša Vujošević	1947	1949	KPJ	Komunista, član Savjeta Republike Crne Gore, muž Olge Vujošević.[4]
21.	Iko Mirković	1949	1950	KPJ	Komunista, političar i historičar, kasnije visoki partijski dužnosnik. Na primjer, 19. jula 1976. će bit član delegacije veterana (SUBNOR) koja će posjetiti NR Kinu.[5]
22.	Periša Vujošević	1950	1953	SKJ	1952. KPJ mijenja naziv u SKJ
23.	Iko Mirković	1954	1958	SKJ
24.	Branko Nilević	1958	1961	SKJ
Od 1961. do 1965. gradom su upravljali Vaso Stajkić, Velizar Škerović i Vuko Radovanović.
25.	Aleksandar Radević	1965	1967	SKJ
26.	Branko Lazović	1967	1974	SKJ
27.	Miro Popović	1974	1978	SKJ	25. 2. 1977. Poslednja Titova posjeta u Podgorici.
28.	Slobodan Filipović	1978	1982	SKJ
29.	Slobodan Simović	1982	1984	SKJ
30.	Borislav Drakić	1984	1986	SKJ
31.	Ratko Ivanović	1986	1989	SKJ
32.	Jovan Kavarić[b]	1989	1990	nezavisan	Akademik, istaknuti klinički biokemičar.
33.	Srđa Božović	1990	1993	DPS
34.	Zoran Knežević	1993	1996	DPS
35.	Radivoje Rašović	1996	1998	SNP	1997. godine je se SNP odcijepio od DPS-a.
36.	Dragiša Pešić	1998		SNP
34.	Mihailo Burić	1998	2000	DPS
34.	Miomir Mugoša	2000	2014	DPS
34.	Migo Stijepović	2014	2018	DPS
34.	Ivan Vuković	2018	2023	DPS
34.	Olivera Injac	2023	...	PES	Prva žena u službi podgoričkog gradonačelnika.

Vanjske veze

• Glavni grad Podgorica

Napomene

1. Stevan Raičković (1858-1933), trgovac.
2. Jovan Kavarić (Ponari, 1934), klinički biokemičar.