Masakr u šumi Rainių

Masakr u Rajniaju (litvanski Rainių žudynės) bio je ratni zločin koji su počinili pripadnici sovjetskog NKVD-a kada su 24. i 25. 6. 1941. izvršili masakr nad između 73 i 76 litvanska državljana u šumi u Rajniaju, četiri kilometara jugoistočno od Telšiaija, u Litvaniji, nedugo nakon njemačkog napada na SSSR.

Masakr u Rajniaju Pokolj u Rajnjaju
ekshumirane žrtve pokolja
Telšiai na karti Litvanije
Lokacija	Rajniaj, okolica Telšiaija,  Litvanija
Datum	24. i 25. VI 1941.[1]
Meta	pobunjenički antikomunisti, Litvanci
Oružje	strijeljanje, sakaćenje
Mrtvih	73[2]–76[3]
Počinitelji	NKVD
Osumnjičeni počinitelj(i)	Petras Raslanas

1940., SSSR je anketirao baltičke države, nakon čega je u Litvaniji uhićeno 6.606 "neprijatelja naroda", među njima i 334 Židova.^[3] U noći između 14. i 15.6. 1941., tjedan dana prije njemačke invazije, oko 17.000 političkih zarobljenika je deportirano u Sibir, gdje je velik broj umro od loših uvjeta.^[3]

Prije povlačenja iz te regije zbog njemačke invazije, NKVD je uzeo te litvanske zarobljenike iz zatvora u Telšiaija te ih odveo u šumu gdje ih je smaknuo. Iako je nekoliko tisuća osoba pogubljeno u NKVD-ovim masovnim smaknućima u Litvaniji, ovo klanje je ostalo osobito zapamćeno zbog sadistističkog mučenja zarobljenika.^[3] Mještani su su otkrili masovnu grobnicu nekoliko dana nakon što su njemačke snage već ušle u grad te su lokalni litvanski policajci natjerali Židove da iskopaju sve leševe te ih pokopaju u zajedničku grobnicu.^[2] Leševi su prethodno vrlo detaljno dokumentirani. Tijela su bila toliko osakaćena da su samo 26 žrtve identificirane. Prema nalazima obdukcije, NKVD je žrtvama rezao jezike, uši, genitalije, stavljao im genitalije u usta, kopao oči, trgao nokte na prstima, pravio pojas od kože žrtava, gorio im tijelo baklama i kiselinom, drobio kosti i lubanje, i to sve dok su još žrtve davali znakove života.^[3]

Počinitelji pokolja su nakon rata nastavili držati visoke položaje u SSSR-u, a neki su čak i dobili odlikovanja. Petras Raslanas, jedan od voditelja litvanskog odjela NKVD-a, je nakon raspada SSSR-a pobjegao u Rusku Federaciju. Litvanski sud ga je u odsutnosti zbog genocida osudio na doživotni zatvor, ali je Ruska Federacije odbila izručiti ga, pravdajući se da je "prebolestan za suđenje".^[4]

U znak sjećanja na nedužne žrtve, litvanske vlasti su 1991. na mjestu ovog zločina sagradile granitni križ i kapelu patnje.^[1]