Muhamed al-Šajbani

Muḥammad ibn al-Ḥasan al-Shaybānī (749/50 – 805) (arapski محمد بن الحسن الشيباني) bio je islamski pravnik, poznat kao učenik Abu Hanife (po kome je je ime dobila hanefijska škola islamskog prava), i Abu Yusufa.^[1]

Iako je kao mladić započeo vojnu karijeru, ubrzo se okrenuo studiju prava. Već kao mladić je stekao reputaciju velikog stručnjaka, te počeo poučavati pravo još 770. Njegov ugled je postao toliki da ga je kalif Harun al-Rašid pozvao na svoj dvor, te ga imenovao sucem. Njegov učenik je bio znameniti Imam Šafija.

Poznat je kao autor traktata u kome daje detaljna upustva načina na koji muslimani smiju voditi džihad protiv nevjernika, odnosno postupaka sa ne-muslimanima pod muslimanskom vlašću. Zbog toga se smatra jednim od prvih stručnjaka za međunarodno pravo u islamskom svijetu.