Protivkralj

Protivkralj, protukralj ili antikralj (njemački: ; latinski: ) je ličnost koja, najčešće tokom spora oko nasljedstva, sebe proglasi kraljem i to u pravilu nasuprot ličnosti koja se već proglasila ili se barem djelomično smatra legitimnim kraljem. Protivkraljevi se češće spominju u kontekstu izbornih, a rjeđe kod nasljednih monarhija, gdje obično postoje čvrsta pravila o nasljeđivanju. Tada se češće govori o uzurpatorima ili pretendentima na prijestolje.

Oni su igrali važnu ulogu u Svetom Rimskom Carstvu, posebno za vrijeme borbe za investituru kada su rimsko-njemački carevi, kako bi oslabili pape isticali antipape; pape su na to odgovarali isticanjem vlastitih protivkraljeva.

Neki od protivkraljeva su s vremenom uspijevali postati legitimnim kraljevima.

Popis protivkraljeva

Znameniti njemački protivkraljevi

Ime	Datumi	Kralj nasuprot:
Arnulf, vojvoda Bavarske	919-921	Heinrich Ptičar
Rudolf od Rheinfeldena	1077–1080	Heinrich IV, svetorimski car
Hermann od Salma	1081–1088
Konrad III od Njemačke	1127–1135	Lotar III, svetorimski car
Friedrich II, svetorimski car	1212–1215	Otto IV, svetorimski car
Heinrich Raspe	1246–1247	Friedrich II, svetorimski car
Grof Willem II od Holandije	1248–1250
	1250–1254	Konrad IV od Njemačke
Alfonso X od Kastilje	1257–1273	Richard, 1st Earl of Cornwall
Friedrich I od Austrije	1314–1325	Ludwig IV, svetorimski car
Karlo IV, svetorimski car	1346–1347
Günther od Schwarzburga	1349	Karlo IV, svetorimski car
Friedrich od Brunswick-Lüneburga	1400	Vjenceslav, kralj Rimljana