Seloni

Seli (latvijski: Sēļi, litvanski: Sėliai od livonskog Sälli – "Gorštaci") bilo je jedno od baltskih plemena^[1], koje se za Livonskog križarskog rata opiralo nasilnom pokrštavanju i okupaciji od strane njemačkih i viteških redova.

Seli sēļi
Karta razmještaja baltskih plemena početkom 13. vijeka Karta razmještaja baltskih plemena početkom 13. vijeka

Historija

Seli su živjeli u kraju zvanom Selija, koji se prostirao po današnjoj jugoistočnoj Latviji i sjeveroistočnoj Litvaniji.

Seli se prvi put spominju u 13. vijeku u Kronici Henrika od Livonije i Livonskoj rimovanoj kronici. Spominju se i na kopijama karata Klaudija Ptolomeja iz 12–13. vijeka, ali kako se radi o kopijama nije baš sigurno da se doista radi o njima.^[2]

Zna se da su u 13. vijeku imali oko 30 gradina i prijestolnicu u utvrdi Sēlpils^[2], koju je Livonsko bratstvo mača zauzelo 1208.^[3]

Seli i njihov jezik egzistirali su otprilike do 15. vijeka, kad su se asimilirali sa drugim srodnim plemenima^[2], i tako pomogli etnogenezi današnjih Latvijaca i Litvanaca.^[1]