Indigjenët e Brazilit
From Wikipedia, the free encyclopedia
Indigjenët e Brazilit (Portugalisht: Povos indígenas nuk Brasil) përbëjnë një numër të madh grupesh të ndryshme etnike që banonin vendin para pushtimit Evropian rreth vitit 1500. Ndryshe nga Kristofor Kolombi, i cili mendonte se kishte arritur në Indokinë, portugezët, më i famshmi prej tyre Vasko de Gama, kishin arritur në Indi nëpërmjet Oqeanit Indian.
Fjala Indios ("indianët") u krijua për të përcaktuar njerëzit e Botës së Re fajlë që edhe dhe sot përdoruet në gjuhën portugeze ndërsa për populli aziatik i Indisë, u quajt indianos. Në kohën e zbulimeve evropiane, disa prej popujve indigjenë ishin tradicionalisht kryesisht fiset gjysmë nomade që merreshin me gjueti, peshkim, dhe bujqësi nomade. Pjesa më e madhe e 2.000 tribuve që ekzistonte në shekullin e 16 u shuan si pasojë e zgjidhjes evropiane, dhe shumë u asimiluan në popullatën braziliane.
Popullsia indigjene u vra në masë të madhe nga spanjollët, ra nga disa miliona (periudha para-kolumbiane) në rreth 300,000 indigjenë (sipas vitit 1997), të grupuar në 200 fise. Megjithatë sot, numri mund të jetë shumë më i lartë në qoftë se popullatat urbane indigjene numërohen në të gjitha qytetet braziliane. Një studim gjuhësor [3] numëroi 188 gjuhë indigjene të përhapura në 155.000 folësit total.
Më 18 janar 2007, FUNAI (Fundação Nacional do Índio) raportoi se kishte konfirmuar praninë e 67 fiseve të ndryshme të veçuara në Brazil, nga 40 që ishin në vitin 2005. Pas Guinesë së Re, Brazili është vendi që ka numrin më të madh të popujve indigjenë të veçuar. Indigjenët Brazilianë kanë dhënë kontribut të konsiderueshëm në mjekësi me njohuritë që përdoren sot nga korporatat farmaceutike. Në regjistrimin e fundit në vitin 2006, 519.000 brazilianët e klasifikuar veten si autoktonë, edhe pse miliona braziliane kanë origjinë Amerindiane.[1]