Kisha katolike në Shqipëri
From Wikipedia, the free encyclopedia
Kisha katolike romake në Shqipëri është pjesë e Kishës në mbarë botën katolike, nën udhëheqjen shpirtërore të Papas në Romë. Rreth 10-15 % e popullsisë fetare shqiptare është katolike - komuniteti i dyte më i madh fetarë pas Islamit dhe i treti eshte Ortodoksia.
Ka pesë dioqeza në vend, duke përfshirë dy arkidioqeza plus një Administratë Apostolike që mbulon Shqipërinë jugore.
Për katër shekuj, Katolikët Shqiptarë kanë mbrojtur besimin e tyre me ndihmën e :
- Misionarëve Franceskan, veçanërisht që nga mesi i shekullit të 17, kur persekutimet nga princat myslimanë vendosën në lëvizje braktisjen e shumë fshatrave shqiptar, veçanërisht midis grekëve.
- Kolegjit i Propagandës në Romë, i shquar sidomos në mbështetje fetare dhe morale të katolikëve shqiptar. Gjatë shekujve 17 dhe 18, veçanërisht klerikë, të arsimuar për shërbimin e tyre në misionet shqiptar, kontribuuan më pas si tani për mbështetjen e tyre dhe me atë të kishave.
- Qeverisë Austriake, e cila dha rreth pesë mijë dollarë në vit për misionet shqiptar, në rolin e saj mbrojtës i komunitetit të krishterë nën sundimin turk. Për këtë qëllim të interesit austriak në Shqipëri, kjo mund të thuhet se është ambasadori austriak i cili merr nga Sulltani Beratin, ose dokumentin civil të institucionit, për peshkopët katolikë të Shqipërisë[1].
Legjislacioni Kishtar i shqiptarëve u reformua nga Papa Klementi XI, që ndikojë në një vizitë të përgjithshme kishtare (1763) nga Kryepeshkopi i Tivarit, që mbajti një këshill kombëtar. Dekretet e saj u shtypën nga Propaganda (1705), dhe u rinovuan në 1803[2]. Në 1872, Papa Piu mbajti një sinod të dytë kombëtar që u mbajt në Shkodër, për rinovimin e jetës popullore dhe kishtare.