Konventa për Aviacionin Civil Ndërkombëtar
From Wikipedia, the free encyclopedia
Konventa për Aviacionin Civil Ndërkombëtar, e njohur gjithashtu si Konventa e Çikagos, krijoi Organizatën Ndërkombëtare të Aviacionit Civil (ICAO), një agjenci e specializuar e Kombeve të Bashkuara e ngarkuar me koordinimin e udhëtimeve ajrore ndërkombëtare.[1] Konventa përcakton rregullat e hapësirës ajrore, regjistrimin dhe sigurinë e avionëve, sigurinë dhe qëndrueshmërinë, dhe detajon të drejtat e nënshkruesve në lidhje me udhëtimin ajror. Konventa përmban gjithashtu dispozita që kanë të bëjnë me tatimin.
Dokumenti u nënshkrua më 7 dhjetor 1944, në Çikago nga 52 shtete nënshkruese.[2] Ai mori ratifikimin e nevojshëm të 26-të më 5 mars 1947 dhe hyri në fuqi më 4 prill 1947, në të njëjtën datë kur u krijua ICAO. Në tetor të të njëjtit vit, ICAO u bë një agjenci e specializuar e Këshillit Ekonomik dhe Social të Kombeve të Bashkuara (ECOSOC). Konventa që atëherë është rishikuar tetë herë (në 1959, 1963, 1969, 1975, 1980, 1997, 2000 dhe 2006).[3]
Që nga marsi 2019, Konventa e Çikagos kishte 193 shtete palë, e cila përfshin të gjitha shtetet anëtare të Kombeve të Bashkuara përveç Lihtenshtajnit. Ishujt Kuk janë palë e Konventës edhe pse nuk janë anëtare të OKB-së. Konventa është zgjeruar për të mbuluar Lihtenshtajnin me ratifikimin e Zvicrës.[4]