Ymeri
From Wikipedia, the free encyclopedia
Omer ibën Hatabi (Arabisht: عمر بن الخطاب) gjithashtu shqiptohet Ymer ishte një nga kalifët më të fuqishëm në historinë islame.[4] Ai ishte një nga shokët e profetit Muhammed. Ai u bë halife i dytë më 23 gusht 634. Ai ishte i njohur për sinqeritetin e tij, i cili e meritoi epitetin el-Faruk (ai i cili e dallon të vërtetën nga e pavërteta). Nën udhëheqjen (kalifatin) e Omerit, hilafeti i tij u zgjerua në një shkallë të paparë, duke sunduar Perandorinë Sasanian dhe më shumë se dy të tretat e Perandorisë Bizantine.[5] Sulmet e tij kundër Perandorisë Sasaniane rezultuan në pushtimin e Persisë në më pak se dy vjet (642-644).[6]
Omer عمر | |
---|---|
Emir el-Muminin el-Faruk[lower-alpha 1][1] | |
Kalifi i 2-të i Kalifatit Rashidun | |
Mbretërimi | 23 gusht 634 – 3 nëntor 644 |
Paraardhës | Ebu Bekri |
Pasardhës | Osman ibn Afan |
Bashkëshorte |
|
Fëmijë |
|
I ati | el-Hatab ibn Nufejl |
E ëma | Hantama bint Hisham |
U lind | Rreth 586 ose 590 Meka, Hixhaz, Arabia |
Vdiq | 3 nëntor 644 (60-61 vjet) Medina, Hixhaz, Hiafeti Rashidun |
Varrimi | Xhamia e Profetit, Medina |
Nënshkrimi |
Omeri u vra nga një persian Piruz Nahavandi (Arabisht: Ebu-Lu'lue).
Sipas disa haditheve, ai njihet si sahabiu i dytë më i madh pas Ebu Bekrit.[7][8] Sipas sektit Shia, ai konsiderohet si uzurpator i drejtës së imam Aliut në lidhje me hilafetin.