Benedikt Blinishti

Benedikt Blinishti (frëngjisht: Benoit Blinishti;^[1][2][3] Stamboll, 1894 - Shkodër, 1966) ka qenë avokat, si diplomat ka spikatur si përfaqësues i Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve në Gjenevë dhe ministër i shtetit shqiptar.

Benedikt Blinishti
Ministër i Drejtësisë
Në detyrë 30 maj 1924 – 10 qershor 1924
Paraprirë nga	Myfid bej Libohova
Pasuar nga	Stavro Vinjau
Të dhëna vetjake
U lind më	1894 Stamboll, Perandoria Osmane
Vdiq më	1966 Shkodër, Republika Popullore e Shqipërisë
Nënshtetësia	shqiptar
Punësimi	nëpunës, diplomat, avokat

Biografia

U lind më 1894 në Stamboll në një familje me prejardhje nga Shkodra. Më 1912-1917 ndoqi Fakultetin e Drejtësisë në Stamboll, vitin pasues mori pjesë në punimet e Konferencës së Paqes që u mbajtën në Paris,^[4] ku shoqëroi delegacionin e kolonisë shqiptare të Stambollit kryesuar nga Halil pashë Alizoti,^[5] me pjesëtar Sulejman bej Delvinën, P. Jul Bonatin, Fuat bej Dibrën dhe Mihal Shani Tepelena.^[6]

Më 1919 emërohet punonjës në Ministrinë e Punëve të Jashtme Shqiptare, më 1920 u emërua përfaqësues i Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve. Nga 1921 deri më 1926 ka shërbyer si konsull i Shqipërisë në Zvicër, ku më 1923 ishte kryekonsull në Gjenevë dhe delegat në Lidhjen e Kombeve.^[4] Si i tillë, me porosi të ministrisë, i kërkoi Sekretarit të përgjithshëm të Këshillit të Lidhjes së Kombeve që ta vinte në rendin e ditës së mbledhjes së parashikuar më 10 dhjetor 1923 për shkeljet e të drejtave njerëzore, kombëtare dhe ndërkombëtare të shqiptarëve muslimanë, banorë të krahinave kombëtare shqiptare brenda shtetit grek. U ngulmua për heqjen e masave shtypëse, përjashtimin e ndërrimit të shqiptarëve muslimanë me të krishterë anadollitë e thrakas.^[7]

Më 1924 iu dha portofoli i ministrit të Drejtësisë në qeverinë dhjetëditore të Iljaz bej Vrionit, në prag të Lëvizjes së Qershorit. Më 1929-1930 shërbeu si drejtor i Punëve Administrative Konsullore në Ministrinë e Punëve të Jashtme, më 1930 u caktua kryekonsull nderi në Montreal. Më 1933 u emërua drejtor i Punëve Konsullore.^[4]

Më 1940-1944 ka qenë anëtar i Këshillit të Shtetit.^[8] Më 1946 dëbohet nga Tirana dhe u vendos në Lezhë ku vazhdoi veprimtarinë e tij si avokat. Ndërroi jetë më 1966 në Shkodër.^[4]