Mëkati

Mëkati^[1] është veprimi a ana e ligtë, e plogshtë a e dobët e njeriut nga pikëpamja shpirtërore.

Mëkati biblik, paraqitur nga Kornelis fan Harlem, 1592.

Mëkati kryesisht përdoret si shprehje pakashumë e përkufizuar në fe, përkatësisht ndër fetë abrahamike (Judaizëm, Krishtërim, dhe islam) për të përshkruar një vepër që dhunon një rregull apo normë morale dhe gjendjen e kryerjes të këtij dhunimi. Sipas këtyre feve çdo mendim, fjalë apo vepër e menduar si jomorale, e turpshme, e dëmshme, apo tjetërsuese në të keqen mund të quhet "mëkat".^[1]

Në disa fe vepra mëkatare qëndron përgjithësisht në tejkalimin, edhe pa dashje, te kufijve të vendosur nga sfera e gjërave të shenjta dhe të gjërave jofetare.

Mëkati në Krishtërim

Në Krishtërim, mëkati është gjendja e papërsosmërisë së njeriut, i cili u nda nga Perëndia. Kjo ndarje, sipas rrëfimeve biblike (Zan.3) u shkaktua nga rënia në mëkat e njeriut.

Shiko edhe këtë

• E keqja
• Feja
• Morali
• Virtyti