Marrëveshja e Hudejbijes

Marrëveshja e Hudejbijes (Arabisht: صلح الحديبية) ishte një marrëveshjes mes profetit Muhamed, duke përfaqësuar shtetin e Medinës dhe fisit Kurejsh të Mekës. Kjo marrëveshje ndihmoi që t'i ul tensionet mes dy qyteteve, duke pohuar 10 vite paqe dhe autorizuan ndjekësit e Muhammedit të kthehen vitin tjetër në Mekë dhe ta bëjnë umren, kjo është bërë e njohur si Pelegrinazhi i Parë.^[1][2][3]

Marrëveshja

Marrëveshja u nënshkrua nga Ali ibn Ebi Talib. Deklarata e traktatit ishte si më poshtë:^[4]

“Në emrin tënd, O Zot!
Ky është marrëveshja e paqes ndërmjet Muhamed Ibn Abdullahut dhe Suhejl ibn Amr. Ata kanë rënë dakord të lejojnë që armët e tyre të pushojnë për dhjetë vjet. Gjatë kësaj kohe secila palë duhet të jetë e sigurt dhe as të dëmtojë tjetrën; asnjë dëm sekret nuk do të shkaktohet, por ndershmëria dhe nderi do të mbizotërojnë mes tyre. Kushdo që në Arabinë dëshiron të hyjë në një marrëveshje apo besëlidhje me Muhammedin, mund ta bëjë këtë, dhe kushdo që dëshiron të hyjë në një marrëveshje apo besëlidhje me Kurejshit, mund ta bëjë këtë. Dhe nëse një Kurejshitë vjen pa lejen e kujdestarit të tij ndaj Muhammedit, ai do t'i dorëzohet Kurejshit; por nëse, nga ana tjetër, një nga njerëzit e Muhamedit i vjen Kurejshit, ai nuk do t'i dorëzohet Muhammedit. Këtë vit, Muhamedi, me shokët e tij, duhet të tërhiqet nga Meka, por vitin e ardhshëm ai mund të vijë në Mekë dhe të qëndrojë për tre ditë, pa armët e tyre, përveç atyre të një udhërrëfyesi, shpatat që mbeten në millet e tyre.”

Kundërshtimi i Omerit

Pas nënshkrimit të marrëveshjes, shumica i kundërviheshin Muhammedit duke u dhënë në shumicën e pikave Kurejshëve, duke refuzuar të përdorë emrin e Allahut dhe duke refuzuar ta quaj veten i Dërguar i Zotit. Kjo bëri që Omeri të ketë fillimisht disa kundërshtime ndaj kësaj marrëveshje.^{[5][6][7][8][9][10][11]} Kjo është transmetuar në Sahih Muslim.^[12]